Madonna z Lukki

"Lucca Madonna" to przepiękny obraz olejny autorstwa Jana van Eycka, jednego z czołowych malarzy wczesnego renesansu niderlandzkiego. Uważa się, że został namalowany około 1437 roku. Dzieło przedstawia Matkę Boską siedzącą na drewnianym tronie pod baldachimem, karmiącą Dzieciątko Jezus. Kiedyś część tryptyku przeznaczonego do prywatnej dewocji, obecnie jest wystawiane w Muzeum Städel we Frankfurcie.

Obraz zawdzięcza swoją nazwę Karolowi II, księciu Parmy i Lucci, który był jego właścicielem na początku XIX wieku. Wielu znawców sztuki uważa, że jest to jedno z późniejszych dzieł van Eycka i spekuluje, że Matka Boska może być portretem żony artysty, Margarethy.

Symbolika obrazu jest niezwykle bogata. Łączy elementy "Madonny karmiącej" i "Tronu Mądrości", przedstawiając Maryję zarówno jako troskliwą matkę, jak i postać królewską. Tron, na którym siedzi, odnosi się do tronu Salomona, a ona symbolicznie pełni rolę ołtarza wspierającego Chrystusa, podobnie jak ołtarz podczas Mszy.

Dbałość van Eycka o szczegóły jest widoczna w scenerii. W pokoju znajdują się symboliczne przedmioty, takie jak owoce na parapecie, odbicie w lustrze na ścianie oraz przedmioty takie jak świeczniki i karafka. Misternie zaprojektowane płytki podłogowe i układ pokoju sugerują obecność małej kaplicy.

Ten obraz jest częścią serii przedstawień Madonny, które van Eyck stworzył pomiędzy ukończeniem Ołtarza Gandawskiego a swoją śmiercią w 1441 roku. "Lucca Madonna" jest jednym z sześciu zachowanych dzieł z tego okresu. Inne słynne prace z tej serii to Tryptyk Drezdeński, Madonna w Kościele i Madonna Kanclerza Rolina.