Morze lodu

„Morze lodu”, znane również jako „Wrak nadziei”, to olejny obraz niemieckiego artysty romantycznego Caspara Davida Friedricha, namalowany w latach 1823-1824. To dramatyczne dzieło ukazuje wrak statku pośród rozbitego pola lodowego, z wieżami lodowych odłamków, które wydają się sięgać nieba niczym grobowiec. Uważa się, że przedstawiony wrak to HMS Griper, jeden ze statków z ekspedycji na biegun północny prowadzonych przez Williama Edwarda Parry'ego.

Początkowo Friedrich wystawił to dzieło w 1822 roku pod tytułem „Wrak statku u wybrzeży Grenlandii w świetle księżyca. Własny wynalazek.” W 1824 roku prezentowane było ono jako „Idealizowana scena arktycznego morza, z wrakiem statku na zwałach lodu.” W swoim majątku Friedrich odnosił się do niego jako „Obraz lodu. Ekspedycja na biegun północny dotknięta katastrofą.”

Obraz powstał na zlecenie Johanna Gottloba von Quandta, który poprosił Friedricha o stworzenie dzieła symbolizującego północ. Friedrich czerpał inspirację z relacji o ekspedycjach na biegun północny, szczególnie z podróży Parry'ego w latach 1819-1820. Początkowo obraz spotkał się z mieszanymi recenzjami ze względu na swoją odważną kompozycję, ale „Morze lodu” zyskało uznanie po śmierci Friedricha.

Na przestrzeni lat obraz ten wpłynął na wielu artystów i architektów. Ukształtował arktyczne krajobrazy Lawrena Harrisa i bezpośrednio zainspirował obraz Paula Nasha „Totes Meer.” Jest uważany za kluczowy przykład „Arktycznej Wzniosłości” i wywarł wpływ na różne dzieła sztuki polarnej. Architekt Thom Mayne przyznał, że miał on znaczący wpływ na jego pomysły dotyczące związku między architekturą, krajobrazem a naturą. Istnieją nawet sugestie, że obraz zainspirował projekt opery w Sydney.

W 2010 roku trwały wpływ dzieła Friedricha został podkreślony odsłonięciem rzeźby Moniki Bonvicini „She Lies” w fiordzie Oslo, niedaleko opery w Oslo. Ta trójwymiarowa interpretacja „Morza lodu” stała się popularną atrakcją turystyczną, ukazując trwałe dziedzictwo arcydzieła Friedricha.