U stręczycielki

„Stręczycielka” to fascynujący obraz olejny stworzony przez Johannesa Vermeera w 1656 roku. Uznawany jest za pierwsze dzieło Vermeera w gatunku malarstwa rodzajowego, przedstawiającego scenę z życia codziennego, która mogłaby mieć miejsce w domu publicznym. Obecnie dzieło to znajduje się w Gemäldegalerie Alte Meister w Dreźnie.

Szczególną cechą tego obrazu jest fakt, że należy do zaledwie trzech podpisanych i datowanych prac Vermeera. Kompozycja przedstawia kobietę ubraną na czarno, przypuszczalnie stręczycielkę, oraz mężczyznę, który uważany jest za autoportret samego Vermeera. Eksperci sztuki sądzą, że Vermeer inspirował się pracami innych artystów, takich jak Gerard ter Borch i Dirck van Baburen. Co ciekawe, ten obraz wyróżnia się na tle typowego stylu Vermeera ciemniejszymi tonacjami i wyrazami twarzy postaci.

Dbałość Vermeera o detale widoczna jest w przedstawieniu takich przedmiotów jak dzban z ceramiki Westerwald, dywan Uşak kelim i instrument cytra. Historia tego obrazu jest również fascynująca. Wiadomo, że wcześniej należał do kolekcji rodziny Waldsteinów w Dux, zanim został nabyty przez Augusta III Sasa. Na przestrzeni lat był wystawiany na różnych wystawach, m.in. w 1980 roku w Staatliche Museen zu Berlin.

W pewnym momencie pojawiło się zamieszanie związane z innymi obrazami o tym samym tytule, a nawet odnaleziono fałszywą wersję przypisywaną Vermeerowi, która okazała się dziełem notorycznego fałszerza, Hana van Meegerena.

W 1968 roku analiza techniczna przeprowadzona przez Hermanna Kühna ujawniła pigmenty używane przez Vermeera, takie jak ultramaryna, żółcień ołowiowo-cynowa i smalt. Kompozycja i wykonanie obrazu wywoływały wiele dyskusji wśród historyków sztuki i krytyków. Niektórzy widzą w nim psychologiczny portret rodziny Vermeera, podczas gdy inni interpretują go jako komentarz do społeczeństwa tamtych czasów.