Czapla białolica

Czapla białolica – gatunek ptaka z rodziny czaplowatych. Występuje w Australazji i we wschodniej Indonezji. Najliczniejsza czapla australijska. Szara czapeczka, biała maska i gardło. Długie ozdobne pióra na grzbiecie szare, na przodzie ciała rdzawe.

Długość ciała 58–69 cm; masa ciała 500–550 g; rozpiętość skrzydeł 106 cm.

Zamieszkuje pospolicie płytkie, słodkie lub słone mokradła i wilgotne pastwiska we wschodniej Indonezji, Australii, Nowej Zelandii i na wyspach zachodniego Pacyfiku. Osiadła lub koczująca.

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) uznaje czaplę białolicą za gatunek monotypowy. Autorzy Handbook of the Birds of the World populację zamieszkującą północno-zachodnią Australię zaliczają do podgatunku E. n. parryi (Mathews, 1912), choć nie są pewni ważności tego taksonu.