Pingwin żółtooki

Pingwin żółtooki, znany również jako hoiho lub tarakaka, to unikalny gatunek występujący wyłącznie w Nowej Zelandii. Choć kiedyś uważano, że jest blisko spokrewniony z pingwinem małym, najnowsze badania molekularne wskazują, że jest bliżej spokrewniony z pingwinami z rodzaju Eudyptes. Te pingwiny głównie żywią się rybami i rozmnażają się wzdłuż wschodnich i południowo-wschodnich wybrzeży Wyspy Południowej Nowej Zelandii, a także na Wyspie Stewart, Wyspach Auckland i Wyspach Campbell.

Niestety, liczba pingwinów żółtookich na głównym lądzie Nowej Zelandii spadła o 75% na Półwyspie Otago od połowy lat 90. XX wieku. Spadek ten spowodowany jest różnymi czynnikami, takimi jak choroby zakaźne, wzrost temperatury oceanów oraz działalność człowieka, w tym rybołówstwo i zanieczyszczenie.

W kontekście klasyfikacji, pingwin żółtooki jest jedynym żyjącym gatunkiem z rodzaju Megadyptes. Badania genetyczne wskazują, że rozszerzyły swój zasięg na główny ląd Nowej Zelandii około 200 lat temu, po rozdzieleniu się od swoich przodków z rodzaju Eudyptes około 15 milionów lat temu.

Pingwiny żółtookie można łatwo rozpoznać po charakterystycznym jasnym żółtym pasie piór wokół oczu. Są największymi pingwinami rozmnażającymi się na głównym lądzie Nowej Zelandii, osiągającymi wysokość od 62 do 79 cm i wagę od 3 do 8,5 kg. W odróżnieniu od innych pingwinów, są zazwyczaj ciche, chociaż wydają przenikliwy, przypominający rżenie dźwięk w swoich gniazdach i miejscach lęgowych.

Te pingwiny przede wszystkim żywią się rybami i są znane z bentosowego żerowania, co oznacza, że poszukują pokarmu na dnie morskim. W sezonie lęgowym, który zaczyna się we wrześniu, składają dwa jaja, a oboje rodzice na zmianę je wysiadują. Niestety, pingwiny żółtookie są uważane za zagrożone z powodu zagrożeń takich jak niszczenie siedlisk, wprowadzone drapieżniki i choroby.

Turystyka oferuje możliwość obserwacji tych fascynujących ptaków, a różne siedliska na głównym lądzie zapewniają kryjówki dla odwiedzających, umożliwiając im ich podziwianie. Wysiłki na rzecz ochrony, w tym tworzenie rezerwatów i ochrona prawna, są kluczowe dla zabezpieczenia tego rzadkiego i starożytnego gatunku pingwinów.