Szmaragdowiec zwyczajny

Nowozelandzki dzwoniec, znany jako korimako lub makomako w języku Māori, to uroczy ptak śpiewający, rodzimy dla Nowej Zelandii. Jest jedynym żyjącym przedstawicielem swojego rodzaju, Anthornis, i łatwo go rozpoznać po zielonkawych piórach. Dzwoniec jest znany ze swojego melodyjnego, dzwonowatego śpiewu, który stanowi kluczową część porannego chóru Nowej Zelandii.

Samce dzwońców mają oliwkowo-zielone upierzenie z purpurowym połyskiem, podczas gdy samice są bardziej stonowane w swojej zieleni, z niebieskawym połyskiem na głowach. Obie płcie mają uderzająco czerwone oczy. Młode mają swój własny, unikalny wygląd. Istnieją cztery podgatunki dzwońców, choć jeden z nich jest już wymarły. W przeszłości ich liczebność spadła z powodu utraty siedlisk i drapieżników wprowadzonych na wyspy, ale na szczęście ich populacja się odrodziła.

Te ptaki mają zróżnicowaną dietę, która obejmuje nektar, owoce i owady, co czyni je ważnymi zapylaczami. Dzwońce rozmnażają się od września do stycznia, a ich jaja są nakrapiane różowobrązowymi plamkami. Ich charakterystyczny śpiew, przypominający dzwony, najczęściej można usłyszeć wczesnym rankiem i późnym wieczorem. Kiedy są zaniepokojone, wydają serię ostrych dźwięków.

Nowozelandzki dzwoniec jest ukochaną częścią przyrodniczego dziedzictwa kraju i istotnym elementem jego ekosystemów.