Fakty o: Tonin nowozelandzki
Tonin nowozelandzki, delfin Hektora – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych. Najmniejszy przedstawiciel swojej rodziny i rzędu. Epitet gatunkowy honoruje Sir Jamesa Hectora, założyciela Muzeum Narodowego Nowej Zelandii.
Występowanie
Nie występuje licznie, jego stada (około 2-5 osobników) można spotkać w przybrzeżnych wodach Nowej Zelandii wokół Wyspy Południowej i na zachód od Wyspy Północnej. Okresowo jednak łączą się w grupy 20-300 osobników. Niepokój budzą przypadkowe zaplątania się tych delfinów w sieci i śmierć z uduszenia lub śmierć głodowa.
Pożywienie
Delfiny Hektora żywią się małymi rybami od powierzchniowych do przydennych oraz dziesięciornicami.
Wygląd fizyczny
Są nieduże, największy zmierzony dotąd okaz samica, miała trochę ponad 1,5 metra długości i ważyła 57 kg. Małe zaraz po urodzeniu mierzą między 0,6 m a 0,7 m. Delfiny te mają czarną, niemal kwadratową płetwę grzbietową, szare boki i biały brzuch.
Rozmnażanie
Delfiny Hektora osiągają dojrzałość płciową w wieku 7-9 lat, po osiągnięciu 119-145 cm długości. Młode rodzą się wczesnym latem oraz pomiędzy listopadem a lutym. Samica opiekuje się potomstwem około 1,5-2 lata.
Podgatunki
Wyróżnionio dwa podgatunki C. hectori:
- C. hectori hectori – tonin nowozelandzki
- C. hectori maui – tonin północny – wpisany do Czerwonej Księgi IUCN w kategorii CR (krytycznie zagrożony)