Wąsonos mniejszy

Mniejszy nietoperz krótkosterki, znany również jako pekapeka-tou-poto w języku maoryskim, to unikatowy gatunek nietoperza pochodzący z Nowej Zelandii. Jest jedynym żyjącym przedstawicielem rodziny Mystacinidae, a jego nietypowe zachowanie, polegające na żerowaniu na dnie lasu, wyróżnia go spośród innych nietoperzy. Niestety, ich populacja maleje z powodu utraty siedlisk oraz drapieżników wprowadzonych przez człowieka.

Te małe nietoperze osiągają długość ciała od 6 do 7 cm, z rozpiętością skrzydeł wynoszącą 28 do 30 cm. Charakteryzują się kilkoma specyficznymi cechami, takimi jak spiczaste uszy, duże nozdrza i krótki ogon, który wystaje poza błonę skrzydłową. Mają unikalny stożkowaty pysk z wąsami i długi język przystosowany do picia nektaru. Ich futro może być ciemnobrązowe lub mysioszare, a na palcach i skrzydłach posiadają malutkie pazury, które ułatwiają pełzanie i wspinanie się.

Te nietoperze występują głównie na Wyspie Północnej Nowej Zelandii, gdzie różne populacje żyją w różnych regionach. Są wszystkożerne, ich dieta obejmuje owady, kwiaty, owoce, nektar i pyłek. Jako stworzenia nocne, spędzają dni odpoczywając w dziuplach drzew, a nocą wychodzą na polowanie, wykorzystując węch, bierne słyszenie i echolokację.

Jeśli chodzi o rozmnażanie, te nietoperze stosują metodę zwaną rozrodem leksowym. Samce przyciągają samice za pomocą ultradźwiękowych wołań i oznaczają swoje miejsca godowe gruczołami zapachowymi. Po okresie opóźnionej implantacji, latem rodzi się jedno młode, które szybko dorasta.

Obecnie mniejszy nietoperz krótkosterki jest klasyfikowany jako "Krajowo Narażony" lub "Zagrożony" w Nowej Zelandii z powodu zagrożeń dla ich populacji. Odgrywa ważną rolę w ekosystemie, będąc jedynym gospodarzem muchówki nowozelandzkiej w symbiotycznym związku. Trwają intensywne działania na rzecz ochrony i zachowania tego unikalnego gatunku nietoperza.