Wilk arabski

Wilk arabski, unikalny podgatunek wilka szarego, przemierza pustynie Półwyspu Arabskiego. Jako najmniejszy przedstawiciel swojego rodzaju, jest doskonale przystosowany do surowych warunków pustynnych, żyjąc w małych grupach i prowadząc wszystkożerny tryb życia. Mimo pewnych debat na temat jego klasyfikacji, obecnie jest uznawany za Canis lupus arabs. Budzą obawy dotyczące potencjalnego wyginięcia z powodu krzyżowania się z psami domowymi.

Fizycznie wilk arabski wyróżnia się mniejszym rozmiarem oraz charakterystycznymi adaptacjami, takimi jak większe uszy, które pomagają rozpraszać ciepło. Te wilki zazwyczaj polują w parach lub małych grupach i mają krótką, cienką sierść o szarobeżowym odcieniu. Choć ich dieta jest głównie mięsożerna, nie stronią od jedzenia owoców, padliny, a nawet zwierząt domowych.

Niestety, zasięg wilka arabskiego drastycznie się zmniejszył. Obecnie występuje w rozproszonych populacjach w Izraelu, Iraku, Omanie, Jemenie, Jordanii, Arabii Saudyjskiej i Egipcie. Działalność ludzka odegrała znaczącą rolę w ich spadku liczebności, ale są oznaki nadziei. W niektórych regionach wysiłki na rzecz ochrony przynoszą efekty. Programy hodowli w niewoli prowadzone są w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i Egipcie, a wilk arabski jest chroniony prawem w Omanie i Izraelu. Mimo tych działań, przyszłość wilka arabskiego pozostaje niepewna w wielu obszarach.