Bawełniak szczeciniasty

Szczur bawełniany, czyli Sigmodon hispidus, dawniej uważany był za jeden gatunek rozprzestrzeniony w Ameryce Południowej, Środkowej i południowej części Ameryki Północnej. Jednak nowe badania oparte na mitochondrialnym DNA ujawniły, że w rzeczywistości są to trzy odrębne gatunki. Prawdziwy S. hispidus występuje od Rio Grande na południu, aż po rzekę Platte w Nebrasce na północy, oraz od Arizony na zachodzie po Wirginię i wybrzeże Zatoki Meksykańskiej na wschodzie.

Szczury te preferują siedliska z dużą ilością trawy i krzewów, szczególnie te z przewagą jednoliściennych roślin. Często można je spotkać na trawiastych polanach, polach uprawnych, a nawet przy drogach. Ich dieta jest dość zróżnicowana; mimo że głównie żywią się zielonymi roślinami, nie odmówią sobie również owadów czy małych zwierząt.

Szczury bawełniane są aktywne przez cały rok, głównie w nocy, i mają dwa główne sezony rozrodu. Samice budują gniazda na ziemi lub w norach i mogą mieć od jednego do piętnastu młodych naraz. Są bardzo płodne, często mając kilka miotów rocznie, w zależności od warunków pogodowych.

Szczury te mają wielu drapieżników, w tym ptaki, gady i ssaki. Są kluczowym źródłem pożywienia dla takich zwierząt jak myszołowy Swainsona, myszołowy rdzawosterne i rysie.