Wiewiórka rudoogonowa

Wiewiórka rudoogonowa, pochodząca z południowej części Ameryki Środkowej aż po północną Amerykę Południową, występuje w takich krajach jak Kolumbia, Kostaryka, Ekwador, Panama, Trynidad i Tobago oraz Wenezuela. Co ciekawe, stała się również gatunkiem inwazyjnym na Kubie. Te wiewiórki doskonale przystosowują się do różnorodnych środowisk, od poziomu morza do 3000 metrów nad poziomem morza, i można je spotkać w różnych typach lasów, a nawet na terenach piknikowych.

W 2015 roku naukowcy przeklasyfikowali ten gatunek jako Notosciurus granatensis. Wiewiórka rudoogonowa jest znana ze swoich zróżnicowanych kolorów sierści, co doprowadziło do identyfikacji wielu podgatunków na przestrzeni lat. Jednak w 2015 roku zostały one skonsolidowane do sześciu wariacji geograficznych. Niektórzy eksperci uważają, że dalsze badania mogą ujawnić potrzebę podziału tych wariantów na wiele odrębnych gatunków na podstawie różnic w wyglądzie i materiału genetycznego.

Ta wiewiórka jest blisko spokrewniona z Notosciurus pucheranii w Ameryce Południowej i Sciurus richmondi w Nikaragui. Jest to gatunek powszechny o stabilnej populacji, przystosowujący się do różnych siedlisk, w tym do tych zmienionych przez działalność człowieka. Ze względu na tę zdolność adaptacyjną i szerokie występowanie, wiewiórka rudoogonowa nie jest obecnie uważana za zagrożoną. Chociaż została wprowadzona na Kubę, nie zgłoszono żadnych negatywnych wpływów na rodzimą faunę.