Żararaka rogata

Bothriechis schlegelii, lepiej znany jako żararaka rzęsista, jest jadowitym wężem z podrodziny grzechotnikowatych, występującym w Ameryce Środkowej i Południowej. Ten wąż wyróżnia się niewielkimi rozmiarami, szeroką paletą kolorów oraz unikalnymi "rzęsami" utworzonymi przez łuski nad oczami. Jest to najczęściej spotykany zielony grzechotnik palmowy i ulubieniec w ogrodach zoologicznych. Gatunek został nazwany na cześć Hermanna Schlegela, niemieckiego ornitologa i herpetologa.

Żararaki rzęsiste dorastają do 55-82 cm, przy czym samice są większe od samców. Mają trójkątne głowy, pionowe źrenice i ciepłoczułe dołki na głowach. Ich umaszczenie może być czerwone, żółte, brązowe, zielone lub różowe, często z plamkami. Mimo tych różnic kolorystycznych, wygląd zewnętrzny nie pozwala na odróżnienie samców od samic.

Te węże są głównie aktywne nocą i żywią się małymi gryzoniami, żabami, jaszczurkami i ptakami. Czekają w zasadzce na swoją zdobycz i używają ogonów do wspinaczki. Rozmnażają się przez cały rok w ciepłych klimatach, a samice rodzą żywe młode po około sześciu miesiącach noszenia jaj wewnętrznie. Samce wykonują taniec godowy zwany "tańcem żmii".

Żararaki rzęsiste zamieszkują wilgotne, tropikalne obszary z bujną roślinnością i zazwyczaj można je znaleźć w pobliżu wody. Chociaż nie są obecnie oceniane przez Czerwoną Listę IUCN, mogą być zagrożone utratą siedlisk z powodu wylesiania, rolnictwa i rozwoju urbanistycznego. Pomimo ich jadowitości, są popularne w handlu egzotycznymi zwierzętami i są dobrze reprezentowane w ogrodach zoologicznych.

W niewoli te węże są łatwe w pielęgnacji i chętnie jedzą myszy. Niektórzy eksperci rozpoznają wysokogórską formę tego gatunku, która może być podgatunkiem lub nawet osobnym gatunkiem. Są również znane pod nazwami takimi jak żmija Schlegela. Chociaż dzikie eksporty są dziś rzadsze, nadal się zdarzają.