Leptodactylus petersii

Leptodactylus petersii to gatunek żaby z rodziny Leptodactylidae, powszechnie występujący w Gujanach i Basenie Amazonki. Często bywa mylony z podobnymi gatunkami, takimi jak Leptodactylus podicipinus i Leptodactylus wagneri, co doprowadziło do pewnych nieścisłości w starszych opracowaniach.

Pod względem wielkości, samce Leptodactylus petersii zazwyczaj mierzą od 27 do 41 mm od pyska do kloaki, natomiast samice są nieco większe, osiągając od 31 do 51 mm. Ich grzbietowe ubarwienie może się wahać od zielonkawo- lub szarawo-brązowego do czerwonawo-brązowego, ozdobione ciemnobrązowymi lub czarnymi znakami oraz charakterystycznym ciemnym trójkątem między oczami. Spód ich ciała jest gładki i biały z szarymi lub czarnymi plamkami, a gardło ma ciemnoszary kolor z białymi plamkami. Oczy są brązowoczerwone do czerwonobrązowych. Cechami wyróżniającymi są kolce na grzbiecie, gruczołowe wybrzuszenia oraz wyraźnie zaznaczony bębenek. Samce mają również dwa duże kolce na kciukach.

Kijanki Leptodactylus petersii mogą dorastać do 21 mm całkowitej długości, przy czym ich ogony stanowią 60% tej długości, gdy osiągają stadium Gosnera 36.

Te żaby prosperują w tropikalnych lasach deszczowych, na skrajach lasów, na otwartych terenach, w zaroślach sawanny w lasach deszczowych oraz w otwartych formacjach cerrado, pod warunkiem, że te obszary znajdują się poniżej 600 metrów nad poziomem morza. Są aktywne nocą i zazwyczaj pozostają blisko ziemi w pobliżu źródeł wody. Rozmnażają się, składając jaja w gniazdach z piany w pobliżu wody, gdzie kijanki się rozwijają.

Leptodactylus petersii to powszechny gatunek występujący w wielu chronionych obszarach i obecnie nie jest uznawany za zagrożony przez IUCN.