Cave of Salemas, Loures

Jaskinia Salemas znajduje się w pobliżu wsi Lousa, w gminie Loures, w Dystrykcie Lizbona, w Portugalii. Jaskinia, odkryta przez archeologów w latach 50. ubiegłego wieku, wydaje się być zamieszkiwana przez ludzi jako tymczasowe schronienie w okresie górnego paleolitu i wykorzystywana jako grobowiec w neolicie.

Jaskinia znajduje się w wapiennej wychodni kredowej, około 100 metrów na północ od neolitycznego dolmenu znanego jako Anta do Alto da Toupeira. Jest to jaskinia solna i składa się z krętego korytarza szczelinowego o długości około 30 metrów i szerokości jednego metra. Choć nie jest to jedyna jaskinia w tym rejonie, jest najbardziej rozwinięta, zarówno pod względem wielkości, jak i głębokości. Po raz pierwszy została odkryta we wrześniu 1959 roku przez L. Albuquerque e Castro, a następnie w pełni odkopana przez zespół z Geological Survey of Portugal, kierowany przez O. de Veiga Ferreira, José Camarate Andrade França i Georges'a Zbyszewskiego, podczas dwóch wykopalisk w listopadzie 1959 roku i w październiku-grudniu 1960 roku.

Górne poziomy wykopalisk zawierały materiały neolityczne, takie jak przedmioty ceramiczne, kości ludzkie, co wskazuje na istnienie nekropolii, oraz kości małych zwierząt. Stosunkowo niewielka liczba znalezionych narzędzi sugeruje, że jaskinia nigdy nie służyła jako stałe miejsce zamieszkania dla ludzi. Niższe poziomy zawierały dowody na istnienie solutrejskich narzędzi litowych i kościanych oraz artefaktów z górnego paleolitu, a także kości różnych gatunków fauny. Istnieją dowody na to, że niektóre z poziomów paleolitycznych zostały usunięte w części jaskini w neolicie, by zrobić miejsce dla nekropolii. Wśród odkrytych kości zwierząt znalazły się kości niedźwiedzi brunatnych i niedźwiedzi jaskiniowych, lampartów i rysia iberyjskiego, hien, wilków i koni.

Zebrane przedmioty są przechowywane w Muzeum Geologicznym w Lizbonie. Datowanie radiowęglowe datuje kości ludzkie i ząb z okresu paleolitu na okres od około 25 000 do 20 000 lat temu.