Phutu

Ugali, czasami znane również jako nsima lub nshima, to popularna kasza kukurydziana będąca podstawą diety w wielu krajach afrykańskich. Choć kukurydza jest najczęściej używanym składnikiem, ugali można również przygotować z innych mąk, takich jak proso czy sorgo, często mieszając je z mąką maniokową dla urozmaicenia smaku. Nazwa "ugali" pochodzi z języka suahili, co podkreśla głębokie korzenie tej potrawy w kuchni afrykańskiej.

Kukurydza, wprowadzona do Afryki w XVI i XVII wieku, szybko stała się podstawowym zbożem. Dziś nshima lub nsima jest tradycyjnym daniem w Malawi i Zambii, przygotowywanym z mąki kukurydzianej i zazwyczaj serwowanym z różnorodnymi dodatkami, takimi jak mięso i warzywa.

W Ghanie popularne jest danie zwane sagtulga, robione z kukurydzy i ciasta maniokowego, często spożywane z zupnymi dodatkami. W Kenii obusuma jest kluczowym elementem weselnych posiłków, na ogół podawanym z warzywami i mięsem. Republika Południowej Afryki ma swoją wersję pap, tradycyjnej kaszy kukurydzianej, różniącej się konsystencją i często serwowanej z warzywami i mięsnymi potrawami. W Zimbabwe i w całej Południowej Afryce sadza to danie przygotowywane z mąki kukurydzianej, które również stanowi podstawę diety i zazwyczaj podawane jest z różnorodnymi dodatkami, w tym mięsem.

Ugali ma także swoje międzynarodowe odpowiedniki. Przykładem może być włoska polenta czy grys z południowych Stanów Zjednoczonych. W Afryce Zachodniej i Środkowej, fufu—produkt skrobiowy—może być również przygotowywane z mąki kukurydzianej. Na Karaibach podobne potrawy to cou-cou, funchi i funjie, które również przypominają afrykańskie kasze. Inne potrawy, takie jak banku, isidudu, uphuthu, umpokoqo i umngqusho, mają swoje unikalne metody przygotowania i smaki, popularne w różnych regionach.

Bez względu na miejsce, te potrawy przynoszą poczucie domu i tradycji, każda z lokalnym akcentem i ulubionymi dodatkami.