Pasztetowa

Przygotowanie

Zazwyczaj przygotowaną masę parzy się lub gotuje w jelitach albo sztucznych osłonkach, ewentualnie w słoikach, niekiedy dodatkowo podwędza. W zależności od przepisu może wystąpić dodatek jajek (białek z jajek) jako środka wiążącego oraz bułki lub kaszy manny (a nawet gryczanej) jako wypełniacza. Najczęściej podawana na zimno – wtedy, ze względu na swoją konsystencję, zazwyczaj jest rozsmarowywana na pieczywie. Są jednak przepisy na wątrobianki podawane na gorąco – świeżo gotowane, pieczone lub podsmażane.

Tradycje

Pasztetowa w Polsce, jak i gdzie indziej, była produktem uboju gospodarczego wykonywanym natychmiast po zabiciu świni, nim zepsuje się główny składnik wędliny – wątroba. Popularność wyrobu związana była jednak z wpływami kuchni niemieckiej, austriackiej i czeskiej oraz z dostępnością maszynek do mięsa (chociaż bywały wersje kiszki pasztetowej pieczonej z drobno krojonego mięsa). W wielu regionach – zwłaszcza na wschodzie kraju – problem szybko psujących się podrobów rozwiązywano wytwarzając salceson lub pasztet, ewentualnie spożywając wątróbkę smażoną, co było, i niekiedy jest, drugim po świeżynce tradycyjnym produktem spożywczym po uboju wieprza. Na popularność pasztetowej w warunkach domowych wpływał także proces szlamowania kiszek, który musiał być znacznie bardziej staranny niż w przypadku kiełbasy, w której zapach jelita był eliminowany w trakcie wędzenia.

Podgardlana bywa używana jako składnik farszu do pierogów z podrobami.

Produkt tradycyjny

Kiszki pasztetowe na liście produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi:

• pasztetowa z Nadolnej w pętkach (zob. Nadolna);
• leberwurst drobno mielony z Górek/wątrobianka z Górek (zob. Górki Śląskie);
• leberwurst grubo mielony z Górek/pasztetowa z Górek;
• kiszka pasztetowa dukielska (zob. Dukla);
• pasztetowa grodziska (zob. Grodzisk Wielkopolski).

Handel

Dostępna w handlu pasztetowa może cechować się różnym smakiem i różnego rodzaju jakością, choć zwykle przeważa smak wątróbki i barwa szara czy szarokremowa. Zwyczajowo lepsze gatunkowo pasztetowe, pakowane najczęściej w osłonki naturalne, zwano wątrobiankami lub rzadziej podgardlaną, gorsze zaś nosiły miano pasztetowych. Obecnie dominuje określenie pasztetowa, nawet w przypadku wyrobów o wyższym standardzie, np.: pasztetowa wędzona, pasztetowa z beczki, pasztetowa bawarska, pasztetowa cielęca, pasztetowa podwędzana, pasztetowa leberka. Produkty mięsne o zbliżonym bądź identycznym z pasztetową składzie, ale pakowane do słoików lub konserw, nazywa się w Polsce pasztetami. Określenie kiszka, nawiązujące do tradycji, również ma sugerować lepszą jakość.

Skład

W skład pasztetowej, określanej w handlu jako wędlina podrobowa parzona, mogą wchodzić następujące składniki: tłuszcz wieprzowy, woda, skórki z kurczaka, skórki wieprzowe, wątroba wieprzowa lub drobiowa (rzadziej cielęca), mom wieprzowe, mom drobiowe, głowizna, kasza manna (zawiera gluten), sól, susz cebulowy, błonnik pszenny, białko sojowe, sacharoza, glukoza, białka mleka, emulgatory (E471, E472c), stabilizatory, przeciwutleniacze (np. E316), wzmacniacze smaku i zapachu (E621, E635), aromaty, przyprawy i ekstrakty przypraw, substancje konserwujące (np. E250).

Kultura

Pasztetowa jako produkt powszechnie dostępny stała się symbolem codzienności, zwłaszcza monotonnej i przykrej. Jako taka występuje w poezji i prozie, np. Jalu Kurek Młodości, śpiewaj! czy Miron Białoszewski Szumy, zlepy, ciągi, Stara proza. Nowe wiersze. Była też podstawą diety mięsnej w PRL-u, stąd często pojawia się jako atrybut tamtych czasów, np. w Jeżycjadzie Małgorzaty Musierowicz. Tytuł Pani Pasztetowa nosi także utwór Kasi Nosowskiej. We fragmencie powieści Andrzeja Sapkowskiego Boży bojownicy, zawierającym opis uczty po świniobiciu, pojawiają się czeskie jitrniczki (czyli wątrobianki, krwawniczki i nadziewane kaszą jelitka Ledwie trochę wystygły, rzucili się na nie jak wilki.). W Listach z Afryki Henryka Sienkiewicza wątrobianka pojawia się jako jeden z synonimów kultury niemieckiej: Jesteśmy przecie w kraju, w którym wierzą w przeznaczenie. Ono widocznie chciało, bym nie jechał statkiem francuskim "Amazone", lecz niemieckim "Bundesrathem", i bym pod równikiem jadł Leberwurst, Sauerkraut i Kalbrust mit Kartoffelsalat. Niechże i tak będzie! Tymczasem mam przed sobą pięć dni czasu, który mogę przepędzić w sposób jeżeli nie rozkoszny, to przynajmniej oryginalny, to jest klnąc na zimno w Afryce i chodząc w ciepłym paltocie nad Morzem Czerwonym.

Pasztetowa w innych krajach

• Niemcy - Leberwurst - występuje również jako tradycyjna potrawa po zakończonym świniobiciu, niekiedy w zakresie tzw. Schlachtplatte. W handlu dostępne są produkty zawierające od 10 do 30% wątróbki (większa jej ilość spowodowałaby nadmiernie gorzki smak). Znane są także jej regionalne odmiany: Pfälzer Leberwurst i Frankfurter Zeppelinwurst.
• Czechy - jitrnice (na Morawach: jaternice) - tradycyjna potrawa wykonywana po domowym uboju świni, produkowana także w sposób przemysłowy, prócz wątróbki zawierająca mniej wartościowe rodzaje mięsa (w tym skórę ze świńskiego łba), a zamiast cebuli - czosnek. Podawana nierzadko na ciepło jako podsmażane kiełbaski, przy czym ze względu na występującą niekiedy obecność kaszy przypominać może polską kaszankę.
• Słowacja - jaternice
• Rosja - ливерная колбаса
• Rumunia - lebar - tradycyjne danie kuchni rumuńskiej spożywane głównie w okresie Świąt Bożego Narodzenia, zazwyczaj jako element kolacji wigilijnej, w plasterkach na chlebie z musztardą i przyprawami.
• Holandia - Leverworst