Kukawik namorzynowy

Mangrowa kukułka to fascynujący ptak pochodzący z Neotropików. Łatwo można go rozpoznać po długim ogonie, brązowym grzbiecie, czarno-białym brzuchu oraz charakterystycznym czarnym, zakrzywionym dziobie z żółtą dolną szczęką. Ma również żółtą obrączkę wokół oka. Wbrew nazwie naukowej, jest największą z trzech północnoamerykańskich kukułek z rodzaju Coccyzus. Dorosłe mangrowe kukułki osiągają długość od 28 do 34 cm, ważą około 64–102 gramów, a rozpiętość ich skrzydeł wynosi 38–43 cm.

Te ptaki dobrze radzą sobie w mangrowych bagnach i zadrzewieniach. Zwykle budują swoje gniazda około 2–3 metrów nad wodą, wybierając mangrowce lub rozwidlenia drzew. Gniazdo jest proste, płaskie i zbudowane z gałązek oraz liści. Samica zazwyczaj składa 2–4 jaja, a zarówno ona, jak i samiec, dzielą się obowiązkami związanymi z karmieniem młodych.

Mangrowe kukułki można znaleźć na południu Florydy, na Karaibach, wzdłuż obu wybrzeży Meksyku i Ameryki Środkowej oraz wzdłuż wybrzeża Atlantyku Ameryki Południowej aż do ujścia Amazonki.

Jeśli chodzi o pożywienie, te ptaki głównie żywią się gąsienicami i konikami polnymi. Chętnie jedzą również inne owady, pająki, ślimaki, małe jaszczurki, a nawet owoce. Ich głos jest dość charakterystyczny — gardłowe "gawk gawk gawk gawk gauk gauk" lub czasami pojedyncze "whit."