Pyton tygrysi

Python molurus, znany szerzej jako pyton indyjski, to duży, niejadowity wąż pochodzący z subkontynentu indyjskiego i Azji Południowo-Wschodniej. Można go również spotkać pod nazwami takimi jak pyton czarnosterny, pyton skalny indyjski czy pyton skalny azjatycki. Zazwyczaj ten wąż jest jaśniejszy od swojego bliskiego krewnego, pytona birmańskiego, i osiąga około 3 metry długości (około 10 stóp).

Kolor pytona indyjskiego może się znacznie różnić — waha się od białawego do żółtawego z plamami w odcieniach od jasnobrązowego do ciemnobrązowego. Te wzory kolorystyczne często zależą od lokalnego terenu i środowiska. Można je znaleźć w różnych miejscach, takich jak łąki, bagna, lasy i doliny rzeczne, ale zawsze w pobliżu stałego źródła wody. Często ukrywają się w opuszczonych norach, pustych drzewach i zaroślach namorzynowych.

Jako mięsożercy, pytony indyjskie żywią się ssakami, ptakami i gadami. Są doskonałymi pływakami i zazwyczaj są dość nieśmiałe, rzadko atakując, nawet gdy czują się zagrożone. Jeśli chodzi o rozmnażanie, samice pytonów mogą złożyć do 100 jaj, które starannie chronią i inkubują. Młode, które wykluwają się o długości około 45 do 60 cm (18 do 24 cali), szybko rosną po wykluciu.

Pod względem ochrony, pyton indyjski jest sklasyfikowany jako gatunek "bliski zagrożenia" na Czerwonej Liście IUCN. Oznacza to, że choć obecnie nie są zagrożone wyginięciem, mogą znaleźć się w takiej sytuacji i wymagają regularnego monitorowania. Istnieje również inny podgatunek tego pytona znaleziony na Sri Lance; warto zauważyć, że pyton birmański był kiedyś uważany za podgatunek pytona indyjskiego, dopóki nie został uznany za osobny gatunek w 2009 roku.