Tegula funebralis

Tegula funebralis, powszechnie znany jako czarny ślimak turbanowy lub czarna tegula, to średniej wielkości ślimak morski, który jest dość rzucający się w oczy we wschodnim Oceanie Spokojnym. Należący do rodziny Tegulidae, ten gatunek był wcześniej nazywany Chlorostoma funebralis. Muszle tych ślimaków zazwyczaj mają od 20 do 50 mm średnicy, a ich długość życia jest imponująca, wynosząc od 7 do 30 lat. Ciekawostką na temat tych ślimaków jest odkrycie unikalnego organu chemoreceptorycznego zwanego "bursicle" w 1971 roku.

Czarne ślimaki turbanowe można spotkać licznie wzdłuż wybrzeża Pacyfiku w Ameryce Północnej, od Kolumbii Brytyjskiej aż po Baja California. W niektórych miejscach, takich jak okolice Monterey w Kalifornii, gęstość ich populacji może sięgać nawet 1,400 ślimaków na metr kwadratowy! Preferują one skaliste strefy pływowe, gdzie żywią się glonami porastającymi skały, makroglonami i organicznymi szczątkami.

Jednak życie nie jest łatwe dla tych ślimaków — mają wielu drapieżników, w tym rozgwiazdy, kraby, ośmiornice, mewy i wydry morskie. W obliczu niebezpieczeństwa czarne ślimaki turbanowe stosują różne sprytne taktyki obronne, takie jak szybka ucieczka lub odczepienie się od stromych powierzchni, aby unikać zjedzenia.

Ludzie jedzą czarne ślimaki turbanowe od ponad 12,000 lat. Odkrycia archeologiczne sugerują, że około 3,000 lat temu zbieranie tych ślimaków znacznie się nasiliło. Stały się one ważnym źródłem pożywienia dla rdzennych populacji w niektórych rejonach, prawdopodobnie dlatego, że były tak liczne i łatwe do zebrania.