Raróg zwyczajny

Sokół wędrowny to duży ptak drapieżny, który gniazduje w całej Europie, regionie Palearktyki i Mandżurii. Zimą te majestatyczne ptaki migrują do cieplejszych obszarów, takich jak Etiopia, Półwysep Arabski, Pakistan i Chiny. Co ciekawe, sokół wędrowny jest uznawany za narodowego ptaka zarówno Węgier, jak i Mongolii.

Z biologicznego punktu widzenia, sokół wędrowny jest częścią kompleksu hierofalcon i ma fascynującą historię ewolucyjną, charakteryzującą się hybrydyzacją. W niewoli może krzyżować się z takimi gatunkami jak sokół lanner i białozór. Fizycznie sokół wędrowny jest większy i bardziej masywny niż sokół lanner, a jego upierzenie może znacznie się różnić. Te drapieżniki najlepiej prosperują na otwartych terenach trawiastych, gdzie polują na gryzonie i ptaki.

Niestety, sokoły wędrowne borykają się z poważnymi zagrożeniami. BirdLife International wymienia je jako zagrożone wyginięciem z powodu szybkiego spadku liczebności populacji, zwłaszcza w Azji Środkowej. Główne zagrożenia dla ich przetrwania to nielegalne odłowy i utrata siedlisk. W 2004 roku populacja była szacowana na 7200 do 8800 dorosłych osobników.

Aby przeciwdziałać temu spadkowi, istnieją programy hodowli w niewoli w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Europie. Sokoły wędrowne są jednak podatne na ptasią grypę. Na szczęście badania nad szczepieniami wykazały obiecujące wyniki w ochronie tych ptaków przed tą śmiertelną chorobą.

Największe spadki liczebności odnotowano w Kazachstanie i Uzbekistanie. Na szczęście, na Węgrzech populacja sokołów wędrownych jest stosunkowo stabilna i dobrze chroniona.