Mulukhiyah

Mulukhiyah, znana również jako mulukhiyyah, to zielone liście rośliny Corchorus olitorius. Można ją spotkać także pod nazwami malwa żydowska, jute Nalta lub jute tossa. To warzywo jest podstawą w kuchniach Bliskiego Wschodu, Afryki Wschodniej i Północnej Afryki. Na Filipinach funkcjonuje pod nazwą "Saluyot". Gdy gotujemy mulukhiyah, liście przekształcają się w gęstą, lekko śluzowatą zupę o delikatnie gorzkim smaku. Zazwyczaj danie to przygotowuje się jako gulasz lub zupę z kurczakiem albo bulionem drobiowym, podawaną z białym ryżem i odrobiną soku z cytryny lub limonki.

Dokładne pochodzenie mulukhiyah wciąż budzi kontrowersje. Niektórzy badacze uważają, że pochodzi ona ze starożytnego Egiptu, podczas gdy inni wskazują na Indie, gdzie występuje pokrewny gatunek, Corchorus capsularis. W Egipcie mulukhiyah, znana tam jako molokhiya, jest uwielbianym daniem narodowym. Liście są drobno siekane i gotowane z czosnkiem, kolendrą oraz mięsem, takim jak kurczak, królik lub jagnięcina. Zazwyczaj podaje się ją z białym ryżem oraz marynowanymi warzywami.

W Lewancie molokhiya przygotowuje się z mięsem, cebulą, czosnkiem i kostkami bulionu drobiowego. Beduini mają swoją własną wersję, w której nadziewają całego kurczaka ziołami i przyprawami, a następnie gotują go, aby uzyskać aromatyczny bulion. W Kenii danie to nazywa się murere i przygotowuje się je, gotując liście jute z sodą lub tradycyjną solą roślinną. Często podaje się je z ugali (rodzaj kaszy kukurydzianej) oraz z mięsem.

Tunezyjczycy przygotowują mulukhiyah, mieląc suszone liście na proszek i gotując je z oliwą z oliwek, koncentratem pomidorowym i wołowiną. Na Cyprze molohiya gotuje się w bulionie pomidorowym z jagnięciną lub kurczakiem. Kraje Afryki Zachodniej, takie jak Sierra Leone, Nigeria, Liberia i Gambia, również mają swoje wersje, wykorzystując mulukhiyah w różnych sosach, często podawanych z ryżem lub fufu.

Pod względem wartości odżywczych mulukhiyah jest prawdziwą bombą witaminową. Jest bogata w kwas foliowy, beta-karoten, żelazo, wapń, witaminę C oraz wiele innych witamin i minerałów. Jest również silnym przeciwutleniaczem. Słowo "mulukhiyah" ma starożytne korzenie w językach śródziemnomorskich, takich jak arabski i grecki. Ciekawostką jest historyczna wzmianka mówiąca o tym, że w X wieku Al-Hakim bi-Amr Allah zakazał spożywania mulukhiyah i niektóre grupy nadal przestrzegają tego zakazu do dziś.