Boyoz

Boyoz to uwielbiane tureckie ciastko o korzeniach w społeczności Żydów sefardyjskich, będące integralną częścią kultury İzmiru w Turcji. Ten chrupiący przysmak to nie tylko przekąska, lecz także symbol nostalgii dla mieszkańców İzmiru, zwłaszcza tych, którzy opuścili swoje miasto.

Tradycyjnie boyoz jest prosty – bez mięsa, sera czy nadzienia ze szpinaku. Przygotowywany jest przez kilku utalentowanych mistrzów piekarskich w İzmirze, którzy stosują skrupulatny proces. Ciasto przygotowuje się z mąki, oleju słonecznikowego i odrobiny tahini. Jest ono ręcznie wyrabiane, pozostawiane do odpoczynku, spłaszczane, ponownie wyrabiane, a następnie wałkowane i ponownie odpoczywane. Potem ciasto jest krojone na małe kulki, zanurzone w oleju roślinnym i pieczone do perfekcji, co daje owalne ciasteczko o teksturze podobnej do ciasta francuskiego.

Boyoz najczęściej spożywany jest z ciemną herbatą i jajkami na twardo posypanymi czarnym pieprzem. Często można zobaczyć ludzi delektujących się boyozem na świeżym powietrzu, często kupowanym od ulicznych sprzedawców.

Pochodzenie boyoz sięga czasów, gdy Żydzi sefardyjscy zostali wygnani z Hiszpanii w 1492 roku i znaleźli schronienie w osmańskich miastach, takich jak İzmir. Podobne ciastka można znaleźć w krajach z wpływami hiszpańskimi, takich jak Argentyna, Chile, Peru i Meksyk, co dodatkowo podkreśla jego judeo-hiszpańskie dziedzictwo. W językach hiszpańskim i ladino, "boyoz" jest zapisane jako "bollos", co oznacza "paczuszki" lub "wiązki".

Historycznie to właśnie żydowscy mistrzowie piekarscy w İzmirze byli głównymi producentami boyoz. Wielu z nich było uczniów legendarnego Avrama Ustę, którego imię nadal jest kojarzone z najwyższej jakości boyoz w mieście, sprzedawanych jako "Boyoz Avrama Usty".