Manti

Manti, znane również jako manty, mantu lub manta, to przepyszne pierożki, które zdobyły uznanie w różnych kuchniach na całym świecie, w tym w kuchniach tureckiej, południowokaukaskiej, środkowoazjatyckiej, afgańskiej, bałkańskiej, bukcharsko-żydowskiej i chińsko-muzułmańskiej. Ostatnimi czasy zyskały popularność również w Pakistanie, zwłaszcza w Peszawarze, dzięki wpływom afgańskim.

Czym dokładnie są manti? Wyobraź sobie przyprawioną mieszankę mięsa—zwykle jagnięciny lub mielonej wołowiny—owiniętą w ciasto i ugotowaną lub gotowaną na parze do perfekcji. W zależności od regionu, w którym są serwowane, wielkość i kształt manti mogą się różnić, przypominając inne znane pierożki, takie jak jiaozi, baozi, mandu, buuz i momo.

Pochodzenie manti jest nieco tajemnicze. Niektórzy twierdzą, że mogły one powstać w Imperium Mongolskim lub wśród ludu Ujgurów w północno-zachodnich Chinach. Prawdopodobnie zostały one przeniesione na Jedwabnym Szlaku do Anatolii przez tureckich i mongolskich podróżników.

W Azji Środkowej znajdziesz różne wersje manti, każdą z unikalnym sposobem przygotowania i nadzieniem. Na przykład w kuchni afgańskiej mantu zazwyczaj są napełniane wołowiną lub jagnięciną i podawane z bogatym sosem jogurtowym. W kuchniach armeńskiej i tureckiej często zobaczysz manti podawane z jogurtem, czosnkiem i różnymi przyprawami. Popularna turecka wersja to Kayseri mantısı.

W Bośni istnieje podobne danie zwane klepe lub kulaci, przygotowywane z mielonym mięsem i cebulą, podawane w wytrawnym sosie jogurtowo-czosnkowym. Inny bośniacki wariant, mantije, to pieczona potrawa, która wygląda nieco jak pita lub burek.

Bez względu na to, gdzie je znajdziesz, każda wersja manti oferuje unikalne doznania smakowe, odzwierciedlające bogate tradycje kulinarne danego regionu. Czy to gotowane, gotowane na parze, czy pieczone, te pierożki są świadectwem różnorodnych i pysznych sposobów, w jakie ludzie na całym świecie delektują się jedzeniem.