Marabut afrykański

Marabut afrykański to wyjątkowo duży ptak, często spotykany na terenie całej Afryki, zwłaszcza w pobliżu ludzkich osiedli, takich jak wysypiska śmieci. Znany ze swojego charakterystycznego wyglądu, czasami określany jest mianem "ptaka grabarza" z powodu jego skrzydeł przypominających pelerynę, chudych białych nóg i puszystej masy białych piór na głowie.

Nazwa "marabut" pochodzi od arabskiego słowa "murābit" które oznacza cichy lub pustelniczy. Początkowo naukowcy klasyfikowali go w rodzaju bocianów (Ciconia), ale później przenieśli go do rodzaju Leptoptilos. Te ptaki są ogromne; niektóre osobniki osiągają wysokość do 152 cm (około 5 stóp) i ważą około 9 kg (prawie 20 funtów). Ich rozpiętość skrzydeł może przekraczać 3,7 metra (ponad 12 stóp), co czyni je jednymi z ptaków o największej rozpiętości skrzydeł. Mają gołą głowę i szyję, czarny grzbiet, białe podbrzusze, duży dziób oraz charakterystyczną różową torbę gardłową.

Marabuty są ptakami społecznymi i zazwyczaj rozmnażają się w koloniach podczas afrykańskiej pory suchej. Składają dwa do trzech jaj w gniazdach zbudowanych z gałęzi. Chociaż nie są szczególnie wokalne, wydają dźwięki grzechotania dziobami podczas zalotów. Te ptaki są padlinożercami, żywią się padliną, odpadkami, kałem, a czasem nawet polują na inne ptaki i małe zwierzęta. Dzięki konsumpcji padliny i odpadów odgrywają kluczową rolę w utrzymywaniu czystości w środowisku.

Ciekawostką jest, że marabuty przystosowały się do żywienia ludzkimi odpadkami, co sprawiło, że stały się zależne od tych źródeł pożywienia. Znane są również z jedzenia różnych nietypowych przedmiotów, w tym butów i kawałków metalu. Jednak taka dieta naraża je na różne pasożyty.

Ludzie znaleźli zastosowanie dla piór marabutów, zwłaszcza miękkiego puchu, który jest używany do ozdabiania ubrań i kapeluszy oraz do produkcji przynęt wędkarskich. Czasami puch z indyka jest używany jako substytut ozdób z marabutów.