Modraszek adonis

Bławatka modra, członek rodziny modraszkowatych (Lycaenidae), jest gatunkiem rodzimym dla strefy palearktycznej i dobrze rozwija się w siedliskach kredowych. Samce są znane ze swoich oszałamiających, niebieskoskrzydłych barw, obramowanych czarnymi liniami i białą krawędzią, podczas gdy samice mają bardziej stonowany, czekoladowo-brązowy kolor z okazjonalnymi niebieskimi łuskami. Gąsienice są ciemnozielone z żółtymi paskami.

Po raz pierwszy opisany w 1775 roku przez niemieckiego entomologa S.A. von Rottemburga, bławatka modra doświadczyła spadku populacji w Wielkiej Brytanii z powodu utraty siedlisk spowodowanej zmianami w praktykach rolniczych. Aby temu przeciwdziałać, wprowadzono działania ochronne oraz lokalne Plany Działań na rzecz Bioróżnorodności mające na celu ochronę i odbudowę populacji tych motyli.

Bławatka modra preferuje wapienne łąki, gdzie ich larwy żywią się podkową. Te motyle najczęściej można znaleźć na otwartych przestrzeniach, ugorach i słonecznych stokach, a ich rozpiętość skrzydeł wynosi około 3 centymetry. Są aktywne od maja do września, wydając dwa pokolenia w tym okresie, i często można je zobaczyć odpoczywające z zamkniętymi skrzydłami w ciągu dnia.

Co ciekawe, ostatnie gorące i suche warunki pogodowe związane ze zmianami klimatycznymi przyniosły korzyści bławatkom modrym, tworząc bardziej odpowiednie siedliska. Ochroniarze zachęcają do wzrostu populacji tych motyli poprzez zarządzane programy wypasu. W pozytywnym zwrocie wydarzeń, bławatka modra została ponownie odkryta w Cotswolds w Gloucestershire w 2006 roku, po 40 latach nieobecności.