Rusałka pawik

Europejski motyl pawik, naukowo znany jako Aglais io, to barwny owad występujący w Europie oraz umiarkowanych regionach Azji, sięgających aż do Japonii. Dawniej jedyny przedstawiciel rodzaju *Inachis*, jest powszechnie nazywany motylem pawim, lecz nie należy go mylić z amerykańskimi motylami pawimi z rodzaju Anartia. Co wyróżnia europejskiego pawika, to spektakularne plamki oczkowe na jego rdzawych skrzydłach, ozdobionych czarnymi, niebieskimi i żółtymi wzorami.

Ten motyl pozostaje w swoim naturalnym środowisku przez cały rok, zwykle znajdując schronienie w budynkach lub drzewach, aby przezimować, po czym pojawia się ponownie wczesną wiosną. Naukowcy szczególnie interesują się jego plamkami oczkowymi, które pełnią funkcję sprytnego mechanizmu obronnego przed drapieżnikami. Motyl pawik faktycznie rozszerza swoje terytorium i nie jest uważany za gatunek zagrożony. Jego rozpiętość skrzydeł wynosi od 50 do 55 mm, a wyróżnia się dwa podgatunki.

Można go spotkać w różnych siedliskach do wysokości 2500 metrów nad poziomem morza. Wczesną wiosną samice składają jaja na roślinach pokrzywy i chmielu, które później stają się pożywieniem dla gąsienic. Dorosłe osobniki żywią się nektarem z różnych kwiatów, a także sokiem drzewnym i gnijącymi owocami.

Jeśli chodzi o rozmnażanie, Aglais io praktykuje monandrię, co oznacza, że samice kopulują tylko z jednym samcem. Samce są dość terytorialne i stosują zachowania związane z wyczekiwaniem (tzw. perching), aby przyciągnąć samice i bronić swojego terytorium. Ten system godowy prowadzi do krótszego życia samców.

Jednym z najbardziej efektywnych mechanizmów obronnych motyla pawika są jego duże plamki oczkowe. Te oznaczenia odstraszają ptaki, naśladując oczy ich drapieżników, co powoduje, że ptaki wahają się lub wycofują. Dodatkowo, motyl pawik może wydawać syczący dźwięk, aby odstraszyć gryzonie podczas hibernacji.