Szablak szkocki

Sympetrum danae, powszechnie znany jako szablak czarny, jest fascynującą małą ważką występującą w północnej Europie, Azji oraz Ameryce Północnej. Jest to najmniejsza rezydentna ważka w Wielkiej Brytanii, osiągająca około 30 mm długości. Można ją często spotkać wokół wrzosowisk i torfowisk. W zależności od miejsca zamieszkania, w Wielkiej Brytanii nazywana jest "darter", a w USA i Kanadzie "meadowhawk".

Charakterystyczne cechy zarówno samców, jak i samic szablaka czarnego to: czarne nogi i pterostigmata (małe, kolorowe komórki na skrzydłach), szeroka podstawa tylnego skrzydła oraz żółte oznaczenia na tułowiu i odwłoku. Samice mają brązowe oczy i głównie żółte odwłoki, które ciemnieją z wiekiem. Samce zaś mają głównie czarne tułowie i odwłoki z małymi żółtymi plamami po bokach.

Te ważki preferują rozmnażanie się w kwaśnych, płytkich zbiornikach wodnych, na brzegach jezior i w rowach na nizinnych wrzosowiskach i torfowiskach. Składają jaja w locie, zanurzając odwłoki w wodzie. Larwy pojawiają się wiosną i szybko rosną, osiągając formę dorosłą często już po dwóch miesiącach.

Samce szablaka czarnego są bardzo aktywne w poszukiwaniu samic, a ich wzorzec lotu przypomina ten obserwowany u szablaka krwistego. Nie są szczególnie terytorialne i można je często zobaczyć wygrzewające się na słońcu. Choć zwykle odlatują, gdy się do nich zbliżamy, zdarza się, że lądują na ręce obserwatora.

W Brytyjskich Wyspach szablaki czarne występują bardziej lokalnie na nizinach, ale są powszechniejsze na północnym zachodzie i w Irlandii. Ich populacje są zagrożone przez rozwój urbanistyczny, osuszanie, rolnictwo i wydobycie torfu. Choć mogą nie być tak barwne jak niektóre inne ważki, ich unikalne zachowania i preferowane siedliska sprawiają, że obserwowanie ich jest prawdziwą przyjemnością.