Żagniczka zwyczajna

Brachytron, unikalny rodzaj europejskich ważek z rodziny Aeshnidae, obejmuje tylko jeden gatunek: ważkę włochatą, znaną również jako włochata hawker lub wiosenna hawker. Ta ważka wyróżnia się owłosionym tułowiem i długą, wąską pterostigmą na każdym skrzydle. Samce mają niebieskie owalne plamy na odwłokach, podczas gdy samice charakteryzują się żółtymi plamami, u obu płci występują cienkie zielone paski na tułowiu. Co ciekawe, ważka włochata jest najmniejszym gatunkiem hawker spotykanym w Wielkiej Brytanii, wyraźnie mniejszym niż jej krewniacy z rodzaju Aeshna.

Można je znaleźć wokół stawów, jezior, torfowisk, rowów i kanałów — w zasadzie wszędzie tam, gdzie występują bujne zarośla wodne, takie jak pałka szerokolistna, trzcina pospolita, turzyca błotna i sitowie. Preferują słoneczne, otwarte tereny z gęstą roślinnością, która zapewnia ochronę i bogate źródło pokarmu w postaci latających owadów. Jednak te owady mogą być wrażliwe na zmiany w swoim środowisku, takie jak zła jakość wody czy niewłaściwe zarządzanie rowami, co może skutkować ich czasowym zniknięciem. Są również dość wybredne pod względem pogody, latając głównie wtedy, gdy świeci słońce, i szybko wycofując się, gdy niebo się zachmurza.

Jeśli chodzi o odżywianie, ważki włochate to powietrzni drapieżnicy, łapiący latające owady w locie i konsumujący je na dogodnym miejscu do siedzenia. Okres ich aktywności jest stosunkowo krótki, od połowy maja do połowy lipca. W tym czasie samice składają jaja w martwej roślinności lub żywych łodygach w pobliżu wody. Po około dwóch latach larwy wyłaniają się, wspinając się na łodygi roślin nad wodą lub pełzając w głąb lądu, aby znaleźć odpowiednie miejsce do rozprostowania skrzydeł i rozpoczęcia lotu.