Frico

Frico to ukochane tradycyjne danie z regionu Friuli w północno-wschodnich Włoszech. Stanowi wspaniałą mieszankę podgrzanego sera, często zmieszanego z ziemniakami. Pierwotnie zostało stworzone jako sprytny sposób na wykorzystanie skórek serowych w regionie borykającym się z trudnościami ekonomicznymi. Istnieją dwa główne rodzaje frico: miękka, gruba wersja, która jest podawana w plastrach, oraz cienka, chrupiąca wersja, która często pełni rolę dodatku lub przystawki. Wersja miękka ma bogatą historię, podczas gdy pochodzenie wersji cienkiej wciąż jest przedmiotem dyskusji.

Pierwsze znane przepisy na frico pochodzą z około 1450 roku i zostały stworzone przez Maestro Martino, który był kucharzem kamerlinga patriarchy Akwilejskiego. Frico jest dość podobne do alpejskiego dania rösti, dzieląc z nim te same pocieszające i sycące cechy.

Przygotowanie frico jest stosunkowo proste. Do miękkiej wersji potrzebny jest ser o wysokiej zawartości tłuszczu, taki jak Montasio. Ser ten miesza się z ziemniakami, cebulą, a czasami także innymi warzywami. Mieszankę następnie smaży się na patelni, aż ser się roztopi, a brzegi staną się ładnie chrupiące. W przypadku cienkiej wersji, starty ser rozkłada się na cienką warstwę i formuje w różne kształty, gdy jest jeszcze ciepły.

Choć Montasio jest tradycyjnym serem do frico, można również używać innych odmian, takich jak Asiago, a nawet mieszanki różnych serów. Frico zazwyczaj podaje się z polentą i doskonale komponuje się z dobrym czerwonym winem.

Pomimo głębokich korzeni w regionie Friuli, frico nie stało się szeroko znane nawet we Włoszech. Jednak zyskało chwilę sławy w 2013 roku, kiedy Luca Manfè przygotował je podczas półfinałów czwartego sezonu programu telewizyjnego MasterChef, przynosząc temu pysznemu daniu zasłużoną uwagę zarówno we Włoszech, jak i w Stanach Zjednoczonych.