Mangusta mała

Występowanie

Żyje na pustyniach, w rzadkich zaroślach, rzadkich i gęstych lasach od Iraku do Indii oraz na południe od Półwyspu Malajskiego.

Podgatunek Herpestes javanicus auropunctatus (mangusta złocista), czasem traktowany jako odrębny gatunek (H. auropunctatus), został wprowadzony m. in. na niektóre wyspy Morza Karaibskiego, na Hawaje i Fidżi, do Japonii oraz Bośni i Hercegowiny i Chorwacji.

Tryb życia

Ubarwienie i wielkość tej szeroko rozpowszechnionej mangusty zmienia się w zależności od typu zamieszkiwanego przez nią środowiska; osobniki tworzące pustynne populacje są najmniejsze i najjaśniejsze. Najczęściej miękkie, jedwabiste futro mangusty złocistej ma barwę oliwkowozielonobrązową. Ogon jest krótszy od reszty ciała. Nocą mangusta ta śpi w norze, którą samodzielnie wykopuje. W ciągu dnia poluje, poruszając się tymi samymi ścieżkami i kryjąc się wśród gęstej roślinności. Łowi niemal wszystko co zdoła schwytać: węże, gryzonie, osy, wije, skorpiony i inne owady. Ludzie bardzo ją cenią, ponieważ ogranicza liczebność szkodników takich jak np. szczury. W celu zwalczenia jadowitych węży mangusta ta została zaaklimatyzowana również poza obszary jej pierwotnego występowania.

Rozmnażanie

Samica 2 razy do roku rodzi od 2 do 4 młodych; ciąża trwa około 7 tygodni. Młode przychodzą na świat nagie i ślepe. Matka w razie potrzeby przenosi je w pysku z miejsca na miejsce, i broni przed wrogami.