Burrowing Bettong, Boodie

Boodie, znany również jako bettong norowy lub kangur szczurzy Lesueura, to mały torbacz, którego populacja zmniejszyła się z powodu wprowadzenia obcych gatunków zwierząt do Australii. Kiedyś szeroko rozpowszechniony na kontynencie, boodies są teraz spotykane tylko na kilku wyspach przybrzeżnych oraz w niedawno reintrodukowanej populacji w regionie Shark Bay. Gatunek ten został po raz pierwszy udokumentowany podczas francuskiej ekspedycji w 1817 roku i nazwany na cześć Charlesa Lesueura, artysty i przyrodnika.

Boodie należą do rodziny Potoroidae i rodzaju Bettongia. Istnieje kilka podgatunków, w tym jeden wymarły, który kiedyś żył na kontynencie, oraz inne zamieszkujące różne wyspy. Te torbacze mają charakterystyczny wygląd, przypominający duże szczury z krótkimi, zaokrąglonymi uszami i grubymi ogonami. Charakterystyczne cechy ich czaszki i uzębienia odróżniają je od innych makropodów.

Boodie rozmnażają się przez cały rok, z okresem ciąży wynoszącym około 21 dni, co skutkuje jednym potomstwem na miot. Stosują fascynującą strategię rozrodczą znaną jako fakultatywna diapauza embrionalna, przy której rozwój zapłodnionego jaja jest wstrzymany aż do momentu odstawienia poprzedniego młodego od piersi. Gatunek ten odgrywa kluczową rolę w swoim ekosystemie, żerując i mieszając materię organiczną w glebie, co pomaga w absorpcji wody i zmniejsza ryzyko pożarów.

Spadek populacji boodies na kontynencie australijskim można przypisać kilku czynnikom, w tym polowaniom przez wczesnych kolonistów, utracie siedlisk z powodu wypasu i zmian w użytkowaniu ziemi oraz drapieżnictwu przez wprowadzone gatunki, takie jak lisy i koty. Jednak działania ochronne skutecznie przyczyniły się do utworzenia nowych populacji na wyspach i kontynencie, poprawiając status ochronny gatunku z Wrażliwego na Bliski Zagrożenia.

Boodie wykazują ciekawe zachowania, takie jak komunikacja wokalna, kopanie w złożonych norach i żerowanie głównie w nocy. Mają zróżnicowaną dietę i posiadają fizjologiczne adaptacje do życia w suchych i półsuchych siedliskach. Pomimo wyzwań, z jakimi się borykają, inicjatywy ochronne były kluczowe w stabilizacji populacji boodies i rozszerzeniu ich zasięgu.