Niełaz plamisty

Wschodni niełaz, zwany również kotkiem z Tasmanii, to średniej wielkości mięsożerny torbacz pochodzący z Australii, szczególnie liczny na Tasmanii. Przez kilkadziesiąt lat uważano, że wymarł na kontynencie, ale obecnie podejmowane są działania zmierzające do jego reintrodukcji. W 2016 roku został ponownie umieszczony w ogrodzonych rezerwatach, a w marcu 2018 roku wypuszczony na wolność. Jest jednym z sześciu pozostałych gatunków niełazów.

Wchodzący w skład rodziny Dasyuridae, wschodni niełaz nosi nazwę gatunkową "viverrinus" co oznacza "podobny do fretki." Te niełazy mają rozmiar zbliżony do małego kota domowego, a ich cechą charakterystyczną są białe plamki na futrze. Są drapieżnikami zróżnicowanej diety, jedzą owady, małe ssaki, ptaki i gady, a także padlinę. Wschodnie niełazy prowadzą samotniczy, nocny tryb życia, spędzając dni w norach.

Sezon rozrodczy u tych zwierząt zaczyna się na początku zimy. Samice, po ciąży trwającej 19-24 dni, mogą urodzić nawet dwadzieścia młodych, jednak tylko kilka z nich, które przyczepią się do sutków matki, przeżywa. Gatunek ten zmaga się z licznymi zagrożeniami, w tym chorobami, drapieżnictwem ze strony wprowadzonych gatunków, takich jak lisy rude i zdziczałe koty, oraz nietypowymi wzorcami pogodowymi.

Działania na rzecz ochrony wschodnich niełazów były znaczące, w tym ponowne wprowadzenie ich na kontynent australijski, na przykład do Mulligans Flat Woodland Sanctuary w Canberze w 2016 roku. Kolejne reintrodukcje w 2017 i 2018 roku miały na celu ustanowienie stabilnych populacji w chronionych rezerwatach na kontynencie. Pomimo tych wysiłków, wschodni niełaz jest nadal klasyfikowany jako gatunek zagrożony przez IUCN z powodu wciąż istniejących zagrożeń i spadków populacji.