Węgorz australijski

Krótkoogonowy węgorz, znany również jako węgorz krótkopłetwy, to fascynujący gatunek pochodzący z południowo-wschodniej Australii, Nowej Zelandii i kilku regionów południowego Pacyfiku. Należące do rodziny Anguillidae, te węgorze są łatwo rozpoznawalne dzięki swoim długim, wężowatym ciałom, małym głowom i równomiernie wydłużonym płetwom grzbietowym oraz odbytowym. Ich kolor waha się od głębokiej oliwkowej zieleni do złocistego, a mogą osiągać długość do 90 cm (około 3 stopy) i ważyć około 3 kg (6,6 funta). Samice węgorzy zazwyczaj potrzebują od 15 do 30 lat, aby osiągnąć dojrzałość.

Krótkoogonowe węgorze można znaleźć w jeziorach, zaporach i przybrzeżnych rzekach, zwłaszcza na nizinnych obszarach Nowej Zelandii i wzdłuż wybrzeży Australii. Charakteryzują się unikalnym wzorcem migracji katadromicznej, co oznacza, że migrują w dół rzek do morza, aby rozmnażać się w głębokich wodach u wybrzeży Nowej Kaledonii. Larwy, znane jako szklane węgorze, wracają do wód przybrzeżnych i migrują w górę rzek, aby osiedlić się w siedliskach słodkowodnych.

Hodowla węgorzy przeszła przez różne etapy prób i postępów, co uczyniło ją bardziej opłacalną opcją dziś. W związku ze spadkiem populacji dzikich węgorzy, szczególnie z powodu zmniejszonej liczby młodych węgorzy, akwakultura zyskała na znaczeniu. Niemniej jednak przemysł wciąż boryka się z wyzwaniami, zwłaszcza w kontrolowaniu rozmnażania i rozwoju larw w warunkach hodowlanych.

Krótkoogonowe węgorze są wysoko cenione za swój smak i od dawna stanowią istotne źródło pożywienia dla wielu kultur, w tym dla ludu Gunditjmara z Australii i Maorysów z Nowej Zelandii. Globalne zapotrzebowanie, szczególnie na rynkach takich jak Japonia, przyczyniło się do rozwoju akwakultury węgorzy, aby sprostać potrzebom konsumentów. Zrównoważony rozwój jest kluczowym zagadnieniem w tych działaniach, z wysiłkami skoncentrowanymi na poprawie efektywności produkcji i utrzymaniu stabilnych źródeł nasion.