Croissant

Rogal to maślane, chrupiące ciasto, które pochodzi z Austrii i zdobyło światową sławę dzięki swojemu charakterystycznemu kształtowi półksiężyca. Wykonane z warstwowego, drożdżowego ciasta, rogale osiągają swoją kruchą konsystencję dzięki procesowi zwanemu laminowaniem. Proces ten polega na wielokrotnym składaniu warstw masła w ciasto, podobnie jak przy przygotowaniu ciasta francuskiego. Współczesny rogal, jaki znamy, został udoskonalony na początku XX wieku i od tego czasu stał się podstawą zarówno austriackich, jak i francuskich piekarni. Wprowadzenie fabrycznie wytwarzanego mrożonego ciasta pod koniec lat 70. XX wieku sprawiło, że rogale stały się jeszcze bardziej popularne jako wygodne szybkie jedzenie, które każdy może świeżo upiec.

Historia rogalika sięga co najmniej XIII wieku, kiedy to pojawiło się kipferl, półksiężycowate ciasto z Austrii. Przemiana kipferla w rogalika nastąpiła w XIX wieku dzięki austriackiemu oficerowi artylerii Augustowi Zangowi, który otworzył wiedeńską piekarnię w Paryżu. Mimo różnych legend dotyczących jego powstania, popularność rogalika rosła przez lata, stając się ulubionym śniadaniem i symbolem zarówno wiedeńskich, jak i francuskich wypieków.

Rogale różnią się na całym świecie, a każdy kraj dodaje swoje unikalne akcenty. W Europie często są spożywane same lub z dodatkami, takimi jak słodkie albo pikantne nadzienia. W Stanach Zjednoczonych popularne są rogale nadziewane szynką i serem, podczas gdy na Bliskim Wschodzie mogą być nadziewane czekoladą, serem, migdałami lub za'atarem. Inne kraje, takie jak Włochy, Polska, Portugalia, Hiszpania i Turcja, mają swoje wersje rogalików, każda z charakterystycznymi smakami i nadzieniami.

Proces tworzenia rogalików obejmuje kilka kluczowych kroków: formowanie ciasta, laminowanie, fermentację, pieczenie i chłodzenie. Każdy z tych etapów wpływa na ostateczną teksturę i smak wypieku. Kluczowymi składnikami są gluten, skrobia, tłuszcz oraz drożdże. Proces laminowania, czyli składania tłuszczu w ciasto, jest kluczowy dla uzyskania warstwowej struktury rogalika. Fermentacja z udziałem drożdży pozwala ciastu rosnąć, natomiast pieczenie powoduje wydzielanie się pary wodnej i utrwala tłuszcze, przekształcając ciasto w chrupiący wypiek.

Przechowywanie rogalików może wpływać na ich teksturę z powodu czynników takich jak białka glutenu, retrogradacja skrobi, migracja wody i zawartość tłuszczu. Z czasem retrogradacja skrobi powoduje, że wypiek staje się twardszy, podczas gdy migracja wody wpływa na jego wilgotność. Zawartość tłuszczu przyczynia się do początkowej miękkości, ale także do twardości rogalików w miarę przechowywania.