Ćapati

Chapati, znane również jako roti, safati, shabaati, phulka czy roshi, to niekwaszony placek wywodzący się z subkontynentu indyjskiego. Stanowi podstawowy składnik diety w takich krajach jak Indie, Nepal, Bangladesz, Pakistan, Sri Lanka, a także w regionach takich jak Afryka Wschodnia i Karaiby. Ten wszechstronny chleb przygotowuje się z pełnoziarnistej mąki zwanej atta, mieszanej z wodą, olejem i czasem solą, przy użyciu naczynia znanego jako parat. Następnie ciasto piecze się na tava, płaskiej patelni.

Chapatis cieszą się ogromną popularnością nie tylko w krajach swojego pochodzenia, ale także wśród emigrantów na całym świecie. Rozprzestrzeniły się dzięki indyjskim imigrantom i kupcom. Nazwa "chapati" pochodzi od słowa oznaczającego "klapnięcie" lub "płaski", co trafnie opisuje sposób formowania ciasta w cienkie okrągłe placki. Te placki mają bogatą historię, z wzmiankami w tekstach historycznych, takich jak Ain-i-Akbari.

Proces przygotowania chapati polega na mieszaniu mąki pszennej, soli i wody, aby uzyskać miękkie ciasto. Ciasto to jest następnie wyrabiane, pozostawione do odpoczynku, formowane w małe kulki, rozwałkowywane na cienkie okręgi i pieczone na tava. Aby uzyskać chrupiącą skórkę, chapatis mogą być częściowo pieczone na patelni, a następnie wykańczane nad otwartym płomieniem, aby się napuszyły. Często podaje się je z odrobiną masła lub ghee na wierzchu.

Rozmiar i grubość chapati mogą się różnić w zależności od regionu, a różne metody przygotowania odróżniają je od innych płaskich chlebów, takich jak roti, paratha, kulcha, puri i naan. Istnieje również wiele regionalnych wariantów, takich jak chapati z paneerem, chapati z rzodkwią (lub mullangi) i chapati nadziewane warzywami.

W Indiach chapatis są zazwyczaj podawane z curry, suchymi warzywami (sabji), chutneyami lub dalem. Na Malediwach są tradycyjnym daniem śniadaniowym, często w połączeniu z potrawą zwaną mas huni. Chapati nie tylko smakują wyśmienicie, ale są także pożywne, co czyni je nieodzownym elementem indyjskiej diety.