Simit

Simit, czasami nazywany gevrek, bokegh lub koulouri, to popularny okrągły chleb z kuchni byłego Imperium Osmańskiego i Bliskiego Wschodu. Znany ze swojej chrupiącej skórki, zwykle pokrytej sezamem, simit może również zawierać inne nasiona w zależności od regionu. Jego wielkość, chrupkość i konsystencja różnią się nieco w zależności od miejsca. W Stanach Zjednoczonych często określany jest jako "turecki bajgiel."

Nazwa "simit" pochodzi od arabskiego słowa "samīd" które oznacza "biały chleb" lub "drobna mąka." Ten chleb ma różne nazwy w różnych językach: po grecku "koulouri" po turecku "gevrek" w języku południowosłowiańskim "đevrek" po ormiańsku "բոկեղ" a w języku judeo-hiszpańskim "roskas turkas."

Simit ma bogatą historię w Stambule, z zapiskami o jego produkcji sięgającymi 1525 roku. W latach 30. XVII wieku podróżnik Evliya Çelebi zauważył, że miasto miało około 70 piekarni produkujących simit. Z biegiem czasu simit i jego wariacje rozprzestrzeniły się po całym Imperium Osmańskim, stając się podstawowym produktem.

Zwykle spożywany sam lub z herbatą, simit jest również pyszny z dżemem owocowym, serem lub ayranem, zwłaszcza na śniadanie. W Armenii jest tradycyjnym chlebem bożonarodzeniowym. Sprzedawcy uliczni w Turcji często oferują simit, zachwalając jego świeżość lub ciepło, aby przyciągnąć klientów. Ten chleb ma szczególne znaczenie kulturowe dla niższych i średnich klas w Turcji i czasami jest pieszczotliwie nazywany "sezamowym kebabem."

W innych częściach Bliskiego Wschodu simit dobrze komponuje się z gotowanymi jajkami, duggah, jogurtem lub maślanką. Jest również popularnym wyborem do przerywania postu w meczetach w Makkah i Madīnah. Podobne chleby to rumuńskie covrigi, polski obwarzanek, rosyjski, ukraiński i białoruski bublik oraz ujgurski girde w Chinach, który jest pieczony na ścianach pieca tandoor, podobnie jak simit.