Herbata tybetańska

Herbata z masłem, znana także pod różnymi nazwami, takimi jak po cha, cha süma, sūyóu chá czy gur gur cha, jest cenionym tradycyjnym napojem w regionach Himalajów, obejmujących Nepal, Bhutan, Indie, Tybet i część Chin. Ten wyjątkowy napój zazwyczaj przygotowuje się z liści herbaty, masła z jaka, wody i soli. Często jednak korzysta się z masła krowiego, które jest bardziej dostępne i tańsze.

W kulturze tybetańskiej herbata z masłem to nie tylko napój, ale także ważne źródło energii i nawodnienia, co ma szczególne znaczenie w trudnych warunkach wysokogórskich. Podawana jest jako znak gościnności, serwowana gościom małymi łykami, z gospodarzem nieustannie uzupełniającym miskę. Herbata z masłem odgrywa również istotną rolę przy spożywaniu tsampy, czyli prażonej mąki jęczmiennej, którą polewa się herbatą lub macza w niej.

Historia herbaty w Tybecie sięga VII wieku, czasów dynastii Tang, zyskując na popularności około XIII wieku. Przygotowanie herbaty z masłem jest dość skomplikowanym procesem. Tradycyjnie polega na długim gotowaniu liści herbaty, a następnie mieszaniu naparu ze świeżym masłem z jaka i solą, co tworzy gęsty, zupopodobny płyn. Alternatywna metoda obejmuje parzenie liści herbaty w wodzie, dodanie soli, a następnie intensywne ubijanie z masłem, aby uzyskać odpowiednią konsystencję.

Obecnie istnieją nowoczesne wersje tego starodawnego przepisu. Niektórzy używają torebek herbaty, różnych rodzajów masła, a nawet blenderów, aby ułatwić ubijanie. Pomimo tych współczesnych adaptacji, herbata z masłem pozostaje ulubionym elementem kultury himalajskiej i symbolem ciepłej gościnności.