Tartinka

Kanapka otwarta, czasami nazywana tartiną, to zasadniczo kromka chleba z różnorodnymi dodatkami. Koncepcja ta sięga średniowiecza, kiedy ludzie używali trenczerów, czyli kawałków chleba, jako talerzy, które potem były zjadane wraz z posiłkiem. Holendrzy byli jednymi z pierwszych, którzy w XVII wieku zaczęli stosować kanapki otwarte.

Dziś kanapki otwarte są popularne w wielu krajach, w tym we Francji, Belgii, Danii, Norwegii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Austrii, Niemczech, Czechach, na Węgrzech, w Holandii, Polsce i innych częściach Europy, a także w Ameryce Północnej. Takie kanapki zazwyczaj składają się z kromki świeżego chleba z dodatkami takimi jak masło, pasztet z wątróbki lub ser, wraz z wędlinami, kiełbasami i warzywami.

W krajach nordyckich, takich jak Dania, Norwegia, Szwecja i Finlandia, kanapki otwarte są podstawą na śniadanie, lunch, kolację lub jako przekąska. Znane jako smørrebrød w języku duńskim, smørbrød w języku norweskim czy smörgås w języku szwedzkim, te kanapki są przygotowywane z posmarowanego masłem chleba i udekorowane różnorodnymi składnikami, takimi jak ser, szynka, krewetki, wędzony łosoś czy pasztet z wątróbki.

W Holandii i Belgii popularną kanapką otwartą jest uitsmijter, która składa się z kromki chleba z sadzonymi jajkami na wierzchu. W Wielkiej Brytanii kanapki otwarte są mniej popularne, a dania na toście, takie jak walijski rarebit i szkocka woodcock, cieszą się większym uznaniem. W Ameryce Północnej kanapka otwarta często odnosi się do kromki chleba z ciepłym pieczonym mięsem i sosem.