Verjuice

Sok z niedojrzałych winogron, dzikich jabłek lub innych kwaśnych owoców, znany jako „verjuice”, to kwaśny sok, który był popularny w średniowieczu w całej Europie Zachodniej. Stanowił podstawowy składnik sosów, przypraw i był używany do deglasowania potraw. Chociaż jego popularność zmniejszyła się z czasem wraz z pojawieniem się win i aromatyzowanych octów, verjuice nadal znajduje swoje miejsce w kuchniach francuskiej, europejskiej i bliskowschodniej i jest dostępny w niektórych delikatesach.

Obecnie wielu współczesnych kucharzy preferuje verjuice w sosach sałatkowych, szczególnie kiedy do posiłku serwowane jest wino. W przeciwieństwie do octu czy soku z cytryny, verjuice dodaje kwaśną nutę, nie zakłócając smaku wina. Australijska kucharka Maggie Beer przyczyniła się do powrotu verjuice do współczesnej kuchni, rozpoczynając jego komercyjną produkcję w 1984 roku.

W kuchni syryjskiej verjuice, znany jako husroum, jest szeroko stosowany, szczególnie przy produkcji oliwy z oliwek i pasty pomidorowej. Podobnie, w kuchni perskiej verjuice, zwany ab-ghooreh, nadaje smak potrawom takim jak sałatka Shirazi.

Historycznie, termin „verjuice” odnosił się również do nasion winogron konserwowanych w soli w średniowieczu. W niektórych regionach cydr z soku dzikich jabłek jest również nazywany verjuice. Angielskie teksty kulinarne czasami używają „verjuice” do opisywania soku z jabłek lub dzikich jabłek.

Podkreślając swoją wszechstronność, Niagara Oast House Brewers w Kanadzie stworzyło farmhouse ale, używając lokalnego Niagara Pinot Noir Verjus. Ta innowacja ukazuje, jak verjuice nadal inspiruje i wzbogaca kreacje kulinarne.