Tuo Zaafi

Nsima, sadza, putu, bidia, meali, pap, ugali – potrawa typowa dla kuchni krajów wschodniej, zachodniej i południowej Afryki, obecnie sporządzana z grubo mielonej mąki lub kaszki kukurydzianej rozklejonej na gęsto.

W 2017 roku nsima jako tradycja kulinarna w Malawi została wpisana na listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Do 2 poł. XIX w. potrawa sporządzana była z ziaren różnych zbóż. Jest to jedna z najdawniejszych form spożywania rozdrobnionego ziarna zbóż chlebowych lub odsianej mąki zamiast chleba.

Potrawa w formie gęstej, klajstrowatej papki, spożywana bez użycia sztućców, jest serwowana w postaci ręcznie toczonych placuszków.

W klasycznej formie nsima nie była spożywana z dodatkami, co zachowało się w zwyczajach żywieniowych warstw uboższych. Obecnie jednak często jest podawana z dodatkiem ugotowanych lub usmażonych warzyw (najczęściej są to owoce i liście dyni). Niekiedy serwuje się ją z rybą lub mięsem (wołowina, koźlęcina i dziczyzna, wyjątkowo drób hodowlany). Placuszki można maczać w podawanych jako dodatek sosach.

Nsimę spożywa się najczęściej dwa razy dziennie, na obiad i kolację, chociaż pierwotnie była spożywana w godzinach wieczornych, po zakończeniu wszystkich prac w gospodarstwie

Tradycyjnie ugotowana potrawa nie jest solona, lecz pozostawiana na noc w celu delikatnego sfermentowania i nabrania odpowiedniego smaku.

Analogicznymi potrawami kuchni europejskiej, wyrabianymi przeważnie z mąki kukurydzianej, są mamałyga i polenta.