Nerpa obrączkowana

Foka obrączkowana, znana również jako foka jarowa, netsik lub nattiq w języku Inuitów, to foka bezuszna doskonale przystosowana do życia w regionach arktycznych i subarktycznych. Te ssaki mają stosunkowo niewielkie rozmiary i łatwo je rozpoznać po ich futrze, które charakteryzuje się ciemnymi plamami otoczonymi jasnoszarymi pierścieniami. Są dosyć licznie reprezentowane w całym Oceanie Arktycznym oraz w Morzu Beringa, Morzu Ochockim, na północy Japonii, wybrzeżach północnego Atlantyku, Grenlandii, Skandynawii i północnej Europy.

Klasyfikacja fok obrączkowanych była przedmiotem dyskusji wśród naukowców, ale obecnie uznaje się pięć podgatunków. Są one blisko spokrewnione z foką kaspijską i foką bajkalską, z którymi dzielą podobne cechy oraz preferencje dotyczące lodowych siedlisk. Foki obrączkowane są doskonale przystosowane do życia w wodach pokrytych lodem, zarówno sezonowym, jak i trwałym.

Samice foki obrączkowanej osiągają dojrzałość płciową w wieku około 4 lat, podczas gdy samce dojrzewają około 7. roku życia. Po około 9-miesięcznej ciąży samice rodzą jedno młode, zazwyczaj w marcu lub kwietniu. Te foki żyją zwykle od 25 do 30 lat i żywią się różnymi małymi rybami oraz bezkręgowcami. Są ofiarami niedźwiedzi polarnych, orków, rekinów grenlandzkich i innych drapieżników.

Dla rdzennych ludów Arktyki foki obrączkowane od dawna stanowią ważny element diety i nadal są poławiane. Jednak te foki muszą stawiać czoło zagrożeniom związanym z przyłowem w sprzęcie rybackim i skutkami zmian klimatycznych. Pomimo tych zagrożeń, populacja fok obrączkowanych na Alasce szacowana jest na około 249 000 osobników i obecnie jest uznawana za gatunek "najmniejszej troski" przez IUCN.

Różne podgatunki fok obrączkowanych zamieszkują różne regiony, w tym arktyczne wybrzeża Europy, Rosji, Kanady, Alaski, Japonii, Morza Bałtyckiego oraz jeziora Ładoga w Rosji. Warto zwrócić szczególną uwagę na fokę obrączkowaną z jeziora Saimaa w Finlandii, która jest jednym z najbardziej zagrożonych foczych podgatunków na świecie. Trend populacyjny dla alaskiej populacji tych fok pozostaje nieznany, co skłoniło do przeglądu jej statusu w 2008 roku, aby ustalić, czy powinna zostać wpisana na listę gatunków zagrożonych zgodnie z ustawą o gatunkach zagrożonych.