Baños arabes, La Zubia
Fakty i informacje praktyczne
Łaźnie arabskie La Zubia w Granadzie, we Wspólnocie Autonomicznej Andaluzji, w Hiszpanii, zostały zbudowane w XII i XIII wieku. Znajdują się one na obrzeżach centrum miasta, w pobliżu sadów, które stanowią naturalną granicę północnej części miasta. Ich położenie jest zdeterminowane przebiegiem kanału nawadniającego, który dostarczał do nich wodę, biegnącego poprzecznie do budynku, i stanowią ciekawy przykład typu wiejskich łaźni muzułmańskich.
Ten budynek i pobliski Casa de las Infantas są jedynymi zachowanymi pozostałościami po arabskich budynkach, które istniały w historycznym gospodarstwie La Zubia.
Budynek nawiązuje do modelu wiejskiej łaźni muzułmańskiej, charakteryzującej się uproszczoną strukturą i wybitnie funkcjonalnym charakterem, w którym wyróżnia się niezwykła solidność konstrukcji.
Jego układ składa się z szeregu pomieszczeń, z których dwa, o długości 8,3 m, zachowały się w całości, natomiast pozostałości trzeciego, dostawionego poprzecznie i odpowiadającego przedsionkowi, są nadal widoczne.
Nawy mają plan prostokątny, są równoległe i mają identyczne wymiary. Są one przykryte półbeczkowymi sklepieniami, ozdobionymi gwiaździstymi żaluzjami, które służą do oświetlania i wentylacji wnętrza.
Obecnie do pierwszego pomieszczenia wchodzi się bezpośrednio z zewnątrz przez przestrzeń podzieloną na dwa łuki - zewnętrzny z architrawami odcinkowymi i wewnętrzny z nadprożami. Łuki prowadzące do drugiego pomieszczenia i do kotłowni są w jednej linii z pierwszym.
Na zewnątrz zachowały się resztki ceglanych ścian podtrzymujących sklepienia pomieszczeń, które zniknęły. Woluminy są czyste i pozbawione ornamentów. Cechy te, wraz z solidnością murów, potwierdzają wybitnie funkcjonalny charakter budynku.
Z drugiej strony, zachowały się pozostałości infrastruktury łaźni, takie jak kocioł i drewutnia, a także przebieg kanału nawadniającego, który dostarczał wodę do budynku.
Andaluzja