The Arrest of Pangeran Diponegoro

„Aresztowanie Pangerana Diponegoro” to niezwykły obraz Raden Saleha z 1857 roku, który uchwyca dramatyczny moment zatrzymania księcia Diponegoro przez generała porucznika Hendrika Merkusa de Kocka w 1830 roku. Na obrazie Diponegoro stoi pewnie przed De Kockiem, otoczony mieszanką holenderskich oficerów i jawajskich postaci. Umiejętne wykorzystanie kompozycji i koloru przez Saleha nadaje scenie głębi, z precyzyjnie oddanymi postaciami na pierwszym planie i miększymi, bardziej rozmytymi elementami w tle. Sam obraz ma spore rozmiary, mierząc 112 na 178 centymetrów.

Książę Diponegoro, członek sułtanatu Yogyakarty, prowadził zaciekłe powstanie przeciwko holenderskim rządom kolonialnym, które rozpoczęło się w 1825 roku. Po pięciu wyczerpujących latach konfliktu został schwytany w 1830 roku i zesłany do Makassar, gdzie zmarł w 1855 roku. W przeciwieństwie do wcześniejszej interpretacji autorstwa Nicolaasa Pienemana, która przedstawiała Diponegoro jako uległego, wersja Saleha podkreśla jego nieugiętość.

Raden Saleh ukończył to potężne dzieło w 1857 roku, czerpiąc inspirację od europejskich malarzy historycznych oraz z osobistego związku ze sprawą Diponegoro. Początkowo obraz został podarowany holenderskiemu królowi, a później wysłany do Indonezji. Z czasem wymagał restauracji z powodu uszkodzeń i zużycia.

Ten obraz jest uważany za wczesny przykład południowoazjatyckiego nacjonalizmu w sztuce, subtelnie kwestionując holenderskie rządy kolonialne. Interpretacje intencji Saleha są różne: niektórzy widzą w nim formę oporu, inni uważają, że odzwierciedla bardziej złożone relacje mecenatu dworskiego. Pomimo różniących się poglądów, obraz jest szeroko chwalony za swoją kompozycję i mistrzowskie wykorzystanie światła, choć niektórzy krytycy zwracają uwagę na drobne niespójności w szczegółach.

„Aresztowanie Pangerana Diponegoro” wywarło trwały wpływ na kulturę indonezyjską, inspirując parodie i adaptacje sceniczne. Artyści i uczeni nadal zgłębiają jego symbolikę i historyczne znaczenie, uznając go za złożone przedstawienie dynamiki władzy i oporu kolonialnego.