Rosz ha-Szana

Rosh Hashanah, co oznacza „głowa roku” w języku hebrajskim, jest żydowskim Nowym Rokiem i otwiera rok cywilny w judaizmie. To dwudniowe święto przypada na pierwszy dzień miesiąca Tiszri, siódmego miesiąca żydowskiego kalendarza religijnego. Jest ono wyjątkowe z wielu względów, między innymi z powodu tradycyjnej rocznicy stworzenia Adama i Ewy, co oznacza początek roli ludzkości w Bożym planie.

Podczas Rosh Hashanah przestrzegane są liczne zwyczaje, z których najbardziej znanym jest dźwięk szofaru, rogu baraniego, wzywający do refleksji i pokuty. Ludzie uczestniczą także w nabożeństwach w synagodze, gdzie recytowane są specjalne modlitwy koncentrujące się na teszuwie (pokucie), oraz biorą udział w uroczystych posiłkach. Symboliczne potrawy, takie jak jabłka maczane w miodzie, spożywa się, aby życzyć sobie słodkiego Nowego Roku.

Co ciekawe, termin „Rosh Hashanah” nie pojawia się w Torze, a nazwa tego święta rozwijała się z biegiem czasu. Święto to znane jest także jako „Dzień Sądu”, kiedy otwierane są trzy księgi, aby zapisać los jednostek. Tematy suwerenności, pamięci i dźwięków szofaru są kluczowe dla modlitw i zwyczajów w tym okresie.

Przed Rosh Hashanah, przez cały miesiąc Elul, dźwięk szofaru rozbrzmiewa codziennie, odmawiane są modlitwy pokutne, a także wykonywany jest rytuał taszlich, symbolizujący odrzucenie grzechów. Ludzie pozdrawiają się zwrotami takimi jak „Shanah Tovah” (dobrego roku) i cieszą się tradycyjnymi potrawami o symbolicznym znaczeniu.

Czas trwania i termin święta zmieniały się na przestrzeni lat. Ortodoksyjni i konserwatywni Żydzi zazwyczaj obchodzą Rosh Hashanah przez dwa dni, podczas gdy reformowani Żydzi mogą świętować tylko pierwszy dzień. Karaimscy Żydzi obchodzą zazwyczaj tylko jeden dzień. Data Rosh Hashanah różni się w zależności od kalendarza hebrajskiego, przypadając między początkiem września a początkiem października w kalendarzu gregoriańskim.