Brunost

Brunost, znany również jako mysost, to popularny norweski przysmak, który można zaklasyfikować jako ser, choć wytwarza się go z serwatki, mleka i/lub śmietany. Kiedy Norwegowie wspominają o brunost, zwykle mają na myśli Gudbrandsdalsost, najbardziej znaną jego odmianę. Jest to unikalny element norweskiej kuchni i kultury, z korzeniami sięgającymi XIX wieku.

Za współczesną wersję brunostu odpowiada Anne Hov, mleczarka z regionu Gudbrandsdalen. Miała błyskotliwy pomysł, by dodać śmietanę do serwatki i gotować ją, co zaowocowało bardziej trwałym i bogatszym w smaku produktem. Innowacja ta nie tylko wprowadziła na stoły pyszne jedzenie, ale także przyczyniła się do rozwoju lokalnej gospodarki, co z kolei doprowadziło do szerokiej popularności brunostu. Obecnie duże firmy mleczarskie, takie jak Tine i Synnøve Finden, produkują różne rodzaje brunostu, przy czym Tine pozostaje największym producentem.

Czym jednak wyróżnia się brunost? Przede wszystkim swoim słodkim, karmelowym smakiem oraz konsystencją, która jest twardsza od standardowego sera, ale wciąż dość miękka. Norwegowie chętnie stosują brunost jako dodatek do kanapek, chrupkiego pieczywa i ciastek. Jest również ulubieńcem na gofrach, a nawet w różnych przepisach. Pod względem wartości odżywczych, brunost jest bogaty w wapń, białko i witaminy, jednak zawiera też dużo cukru i tłuszczu, co budzi pewne kontrowersje dotyczące jego korzyści zdrowotnych.

Jednym z pamiętnych incydentów związanych z brunostem było zdarzenie z 2013 roku, kiedy ciężarówka przewożąca 27 ton tego sera zapaliła się w tunelu. Pożar spowodował znaczne zniszczenia, a to wydarzenie nazwano "pożarem sera koziego". Ten niezwykły wypadek przyciągnął międzynarodową uwagę i porównywano go do innych słynnych wypadków związanych z jedzeniem.