Krzywonos

Niebieska kaczka, znana również jako whio, jest unikalnym i fascynującym ptakiem endemitycznym dla Nowej Zelandii. Reprezentuje jedyny gatunek w swoim rodzaju, Hymenolaimus, i jest blisko spokrewniona z kaczkami pływającymi. Jej wizerunek znajduje się na rewersie nowozelandzkiego banknotu o nominale 10 dolarów.

Ptak ten charakteryzuje się ciemnoszarymi piórami z zielonkawym połyskiem na głowie oraz kasztanowymi plamami na piersi. Samce są większe od samic i można je rozpoznać po charakterystycznych odgłosach — samce gwiżdżą, natomiast samice wydają grzechotliwe dźwięki.

Naukowcy nie są całkowicie pewni, gdzie dokładnie umieścić niebieską kaczkę w systematyce ptaków wodnych, chociaż badania DNA sugerują, że może być spokrewniona z południowoamerykańskimi kaczkami pływającymi. Te ptaki zamieszkują szybko płynące górskie rzeki w Nowej Zelandii, gdzie gniazdują w osłoniętych miejscach, takich jak dziuple w kłodach i jaskinie.

Niebieskie kaczki żywią się głównie wodnymi bezkręgowcami, zwłaszcza larwami chruścików, ale okazjonalnie zjadają również jagody i owoce. Okres lęgowy tych ptaków przypada na miesiące od sierpnia do października. Samice składają od 4 do 9 jaj i wysiadują je przez około 35 dni. Pisklęta są gotowe do lotu w wieku około 70 dni.

Niestety, niebieskie kaczki są zagrożone wyginięciem. Główne zagrożenia dla ich populacji to drapieżniki, takie jak gronostaje, konkurencja o pokarm z pstrągami oraz degradacja siedlisk spowodowana projektami hydroelektrycznymi. W celu ochrony tego gatunku prowadzone są różne działania konserwacyjne, w tym kontrola drapieżników i programy reintrodukcji.

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje niebieską kaczkę jako gatunek zagrożony, z populacją liczącą jedynie około 2,500 do 3,000 osobników. Projekty takie jak Whio Forever Project intensywnie pracują nad zwiększeniem liczby bezpiecznych miejsc lęgowych i poprawą środków kontrolowania drapieżników, aby zapewnić przetrwanie tego unikalnego ptaka w Nowej Zelandii.