Klinochwostka paskowana

Kukułka prążkowana to fascynujący ptak, który zamieszkuje tereny od Meksyku i Trynidadu po Boliwię i Argentynę. Można go znaleźć na otwartych przestrzeniach porośniętych drzewami lub krzewami, a także na obrzeżach lasów namorzynowych. Jest jednym z nielicznych gatunków kukułek w Amerykach, które praktykują pasożytnictwo lęgowe, co oznacza, że składa swoje jaja w gniazdach innych ptaków, takich jak ogonówki, strzyżyki i inne gatunki budujące gniazda w kształcie kopuły.

Samica kukułki prążkowanej zazwyczaj składa jedno lub dwa białe lub niebieskawie zabarwione jaja w gnieździe gospodarza. Jaja te wykluwają się po około 15 dniach, a pisklęta opuszczają gniazdo około 18 dni później.

Ten ptak mierzy około 27 cm długości i waży około 40 gramów. Dorosłe osobniki mają szaro-brązowy grzbiet z czarnymi i beżowymi prążkami, jasny pasek nad oczami, kasztanowo-czarny czubek, białawe podbrzusze i długi, stopniowany ogon. Młodsze ptaki mają bardziej rdzawy odcień z beżowymi plamkami na grzbiecie i skrzydłach. Jeśli chodzi o dietę, kukułka prążkowana głównie żywi się dużymi owadami, które często zbiera z ziemi.

Kukułka prążkowana to zazwyczaj ptak samotny i nieco nieśmiały, preferujący ukrywanie się w krzewach. Jednak czasami śpiewa z bardziej otwartych miejsc. Jej głos jest charakterystyczny, zazwyczaj to dwutonowy lub trójsylabowy gwizd, który brzmi jak "wu-weee" lub "wu-wu-wee". Co ciekawe, naśladowanie tego dźwięku może czasami przyciągnąć ptaka.

W brazylijskim folklorze kukułka prążkowana jest związana z legendą o saci lub matinta-pereira. W różnych regionach Brazylii nazywana jest różnymi imionami, takimi jak matinta-pereira, pitica, crispim i fenfém. Znaczenie kulturowe tego ptaka jest podkreślone w słynnej piosence Toma Jobima "Águas de Março."