Piona niebieskogłowa

Niebieskogłowy pionus, znany również jako papuga niebieskogłowa, to uroczy, średniej wielkości ptak pochodzący z bujnych tropikalnych i subtropikalnych regionów Ameryki Południowej oraz południowej części Ameryki Środkowej. Posiada przede wszystkim zielone upierzenie, a łatwo można go rozpoznać po uderzająco niebieskiej głowie i szyi, czerwonych pokrywach podogonowych oraz długości wynoszącej około 27 cm.

Te papugi świetnie radzą sobie w lasach, półotwartych przestrzeniach, a nawet na terenach uprawnych, preferując wilgotne lub półwilgotne środowiska. Do gniazdowania wybierają dziuple drzew, w których składają od trzech do pięciu białych jaj. Ich dieta składa się głównie z owoców i nasion, z okazjonalnym dodatkiem ziarna.

Jedną z najbardziej charakterystycznych cech niebieskogłowego pionusa są jego hałaśliwe, wysokie wołania. Wykazują również zachowania wspólnego nocowania, często gromadząc się w dużych grupach na palmach i innych wysokich roślinach. Pomimo swojej wokalnej natury, są dość popularne jako zwierzęta domowe ze względu na ich spokojne usposobienie i czułą naturę. Nie są jednak znane ze zdolności do naśladowania mowy ludzkiej.

Młode niebieskogłowe papugi są mniej kolorowe, z mniejszą ilością niebieskiego na głowach. Może to potrwać do dwóch lat, zanim rozwiną pełne, dorosłe upierzenie. Istnieją trzy podgatunki niebieskogłowego pionusa, z których każdy ma unikalne cechy, takie jak różnice w upierzeniu i kolorze dzioba.

Te papugi można znaleźć na szerokim obszarze, rozciągającym się od regionu Amazonii w Ameryce Południowej po niektóre części Ameryki Środkowej, takie jak Brazylia, Kostaryka i Panama. Mają jednak tendencję do unikania pewnych obszarów, na przykład północnych grzbietów kordyliery Andów.

Samica inkubuje jaja przez około 26 dni, a pisklęta zazwyczaj opuszczają gniazdo około 70 dni po wykluciu.