Pazyryk burials

Pochówki Pazyryk to fascynujące znalezisko archeologiczne z okresu żelaza scytyjskiego, zlokalizowane w Dolinie Pazyryk oraz na Płaskowyżu Ukok w górach Ałtaj na Syberii. Te grobowce, datowane na IV–III wiek p.n.e., są znane ze swoich kurhanów w stylu scytyjskim – dużych kopców grobowych z drewnianymi komorami pod kamiennymi warstwami. Obszar ten jest głównym miejscem kultury Pazyryk i częścią Złotych Gór Ałtaju, wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Ludzie Pazyryk byli jeźdźcami konnymi, prowadzącymi intensywny handel z Persją, Indiami i Chinami, co pozwoliło im gromadzić znaczne bogactwa. Grobowce zachowały skarbnice artefaktów dzięki lodowi powstającemu z wody przesączającej się i zamarzającej w wiecznej zmarzlinie. Wśród odkryć znajdują się filcowe zasłony, chiński jedwab, najstarszy znany dywan z runa, skomplikowane uprzęże końskie, drewniane meble i różne przedmioty codziennego użytku.

Do najbardziej znanych znalezisk należą wytatuowany wódz Pazyryk, Lodowa Dziewica pochowana z sześcioma końmi oraz dywan Pazyryk, najstarszy zachowany dywan z runa na świecie. Te odkrycia pokazują związki kultury Pazyryk ze Scytami oraz ich rozległe sieci handlowe sięgające Azji Centralnej, Chin i Bliskiego Wschodu. Trwają badania mające na celu ustalenie, czy obecni mieszkańcy regionu Ałtaju są potomkami ludzi Pazyryk poprzez archeogenetykę.

Wykopaliska ujawniły również dobrze zachowane mumie, techniki mumifikacji oraz dowody na rytuały ofiarne. Nowe odkrycia nadal rzucają światło na zwyczaje i powiązania kultury Pazyryk, dostarczając cennych informacji na temat starożytnych społeczeństw nomadycznych gór Ałtaju.