Powrót syna marnotrawnego

"Powrót syna marnotrawnego" to słynny obraz olejny autorstwa Rembrandta, uważany za jedno z jego ostatnich arcydzieł, ukończone około 1669 roku. Dzieło ilustruje biblijną przypowieść o synu marnotrawnym, który wraca do ojca po zmarnowaniu swojego dziedzictwa i popadnięciu w biedę. Na obrazie syn jest ukazany klęczący w skrusze przed ojcem, prosząc o przebaczenie i pojednanie. Czuły gest ojca ucieleśnia zarówno matczyną troskę, jak i ojcowską akceptację, podczas gdy starszy brat stoi obok, a jego wyraz twarzy zdradza osąd wobec współczucia ojca.

Rembrandt był głęboko poruszony tą przypowieścią i przez wiele lat zgłębiał jej tematy w różnych dziełach. "Powrót syna marnotrawnego" jest szczególnie ceniony za duchową głębię i przedstawienie przebaczenia. Krytycy sztuki docenili niezwykłą zdolność Rembrandta do ukazywania tematów religijnych i ludzkich emocji z głębokim realizmem i empatią.

Obraz zdobył szerokie uznanie. Tacy uczeni, jak Rosenberg, uznali jego monumentalne znaczenie, a H. W. Janson opisał go jako poruszające i ponadczasowe arcydzieło, które wywołuje poczucie wiecznego spokoju i więzi. Holenderski ksiądz Henri Nouwen był tak zainspirowany obrazem, że napisał książkę zatytułowaną "Powrót syna marnotrawnego: Historia powrotu do domu", w której bada tematy przypowieści w kontekście życia i duchowej podróży Rembrandta.